Το άρθρο της Μελίνας Καραπαναγιωτίδου με τίτλο «Μαρίνες …γιοκ, ενοχλούνται οι γλάροι!», που δημοσιεύτηκε στον ιστότοπο http://www.karfitsa.gr/ στις 17 Αυγούστου, λες και ήταν γραμμένο για την περίπτωση των Σκουριών… Περιγράφει με γλαφυρότητα το πώς χρησιμοποιείται η οικολογία σαν πρόσχημα κατά της επιχειρηματικότητας και δημιουργικότητας και για την εξυπηρέτηση του «αγώνα κατά του καπιταλισμού»… Απολαύστε το!
«Έχω πεισθεί, εδώ και καιρό, ότι υπάρχουν πολλοί που μισούν το σύστημα της ελεύθερης αγοράς και της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Μάλιστα, κάθε φορά που μια επιχείρηση έχει κερδοφορία και προοδεύει, προσφέροντας πολλαπλασιαστικά οφέλη στην κοινωνία και θέσεις εργασίας, νιώθουν μία …μαχαιριά στη ψυχή τους!
Μάλλον θα ήθελαν απροκάλυπτα να «εφορμούν» ενάντια στην επιχειρηματικότητα με… πλακάτ και σημαίες. Αυτό όμως δεν γίνεται. Τουλάχιστον στη δική μας δημοκρατία. Έπρεπε λοιπόν να βρεθεί μία δικαιολογία, ένα πρόσχημα, ένας… «φερετζές», μία μάσκα. Και βρέθηκε η… οικολογία. Η αριστερά την υιοθέτησε αμέσως διότι είναι βολικό και αποτελεσματικό εργαλείο στον αγώνα κατά του καπιταλισμού.
-Ξενοδοχείο σε αυτή την πανέμορφη παραλία;
-Δεν θα σας αφήσουμε υποβαθμίζεται το περιβάλλον.
-Μα πήραμε άδεια από οχτώ υπουργεία, 45 υπηρεσίες, πολεοδομίες, δασαρχεία κτλ, με μελέτες βιολογικών καθαρισμών που εκπόνησαν μηχανικοί βιολόγοι και περιβαλλοντολόγοι.
-Άσε, ξέρουμε εμείς με ποιο τρόπο εσείς οι κακοί… καπιταλιστές παίρνετε τις άδειες. Άλλωστε νόμος είναι το δίκιο του… «επαγγελματία»… προστάτη του περιβάλλοντος
Και κλείνουν τους δρόμους με διαδηλώσεις, μοιράζουν φυλλάδια διαμαρτυρόμενοι «για αυτήν την επένδυση που θα καταστρέψει τον τόπο μας», ασκούν πιέσεις στον τοπικό πληθυσμό και τις περισσότερες φορές τα καταφέρνουν και ακυρώνουν προσπάθειες και επενδύσεις!
Σας θυμίζω οτι πολέμησαν με λύσσα την επένδυση του Costa Navarino στην Μεσσηνία. Κατάφεραν να τη φρενάρουν αρκετά χρόνια. Σήμερα όμως είναι μία πανέμορφη ξενοδοχειακή μονάδα και παγκόσμιο πρότυπο αρμονίας με την φύση. Αναβάθμισε τον τόπο και προσέφερε δουλειά σε χιλιάδες ανθρώπους και εκατοντάδες επιχειρήσεις δορυφόρους.
Την ίδια ώρα, στη δυτική Πελοπόννησο (μεταξύ Ζαχάρως- Κατακόλου) σε μέτωπο χιλίων στρεμμάτων κτίστηκαν μπροστά στη θάλασσα χιλιάδες αυθαίρετα σπίτια απο πολίτες που καταπάτησαν δημόσια έκταση! Είναι η μεγαλύτερη αυθαιρεσία σε παγκόσμια κλίμακα, ξεπερνώντας ακόμη και την αυθαίρετη οικοδόμηση στη Βραζιλία (φαβέλες). Όμως σ αυτή την περίπτωση δεν έβγαλαν κιχ!
Τις παρανομίες και την …καταστροφή του περιβάλλοντος δεν την έκαναν «κακοί καπιταλιστές» οι οποίοι είχαν νόμιμες άδειες, αλλά… παιδιά του λαού που αποφάσισαν να φτιάξουν ένα κεραμίδι στον αιγιαλό χωρίς άδεια και μελέτες και – επαναλαμβάνω – σε καταπατημένο δημόσιο χώρο!
Η προστασία του περιβάλλοντος από αυτονόητο έγινε αποτελεσματικό… όπλο κατά της επιχειρηματικότητας και δημιουργικότητας, διότι διαθέτει ευρύ φάσμα δράσεων και αντικειμένων.
Τα καράβια δεν θα δέσουν εδώ γιατί θα μολύνουν τα νερά. Οι μαρίνες δεν θα κατασκευαστούν εδώ γιατί ενοχλούνται οι …γλάροι. Η εξόρυξη ορυκτών δεν θα γίνει γιατί μολύνει το περιβάλλον, ο δρόμος δεν θα περάσει γιατί κινδυνεύουν οι αρκούδες, οι ανεμογεννήτριες δεν θα λειτουργήσουν γιατί διαταράσσουν τα πρόβατα, το εργοστάσιο δεν θα κτιστεί γιατί δημιουργεί πρόβλημα στην πανίδα.
Το να ισχυρισθείς οτι η χώρα μας έχει ήδη σκληρούς νόμους για την προστασία του περιβάλλοντος και ότι τα θεσμικά όργανα και οι πραγματογνώμονες -περιβαλλοντικοί επιστήμονες κρίνουν σχολαστικά είναι… μάταιος κόπος. Αν και γνωρίζουν κι αυτοί ότι δεν γίνεται να ζήσουμε από το αεράκι! Κάθε ενέργειά μας κοστίζει – έτσι και αλλιώς για το περιβάλλον – ακόμη και η ύπαρξη μας (για να ζεσταθούμε ή για να δροσιστούμε)
Όμως δυστυχώς δεν συζητούν καν, αν το ζητούμενο είναι η αποφυγή δυσανάλογης καταπόνησης της φύσης, προκειμένου να λάβουμε πολλαπλά οφέλη από τη χρήση της. Αρνούνται επιλεκτικά τέτοιου είδους φόρμουλες, όταν πρόκειται για οικονομικές επενδύσεις και κωφεύουν σε άλλες χειρότερες όταν δεν υπάρχει… πολιτικό ενδιαφέρον…»