Ο Γιώργος Χατζελένης είναι ο νεαρός συγγραφέας των βιβλίων “Καθημερανοητότητα” (2012), “Βαλκανεύοντας” (2014) και “Εντεύθεν” (2016) από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη. Ο άνθρωπος έχει τις απόψεις του, εμείς δεν συμφωνούμε μαζί του, και δεν θα μπούμε στη διαδικασία να τον αντικρούσουμε στο άρθρο του σε τοπικό μπλογκ της Χίου, όπου υποστηρίζει την περιοχή ZAD (Zone À Défendre) στην Γαλλία, στην οποία έχουν μαζευτεί ντόπιοι αγρότες, χωρικοί, αστοί, φυσιολάτρες, συνδικαλιστές, πρόσφυγες, καταληψίες και διεθνείς ριζοσπάστες μπαχαλάκηδες, οι οποίοι σε μια ιδιότυπη συνύπαρξη ζουν, εργάζονται, χτίζουν και καλλιεργούν στην συγκεκριμένη περιοχή στην οποία σχεδιαζόταν να κατασκευαστεί αεροδρόμιο.

Τελικά τα σχέδια για το αεροδρόμιο άλλαξαν και οι …ZADιστές πανηγυρίζουν τη «νίκη» τους…

Ο Χατζελένης, τελειώνει το άρθρο του με μια φράση που αντικατοπτρίζει γενικά τις πεποιθήσεις του και αποδεικνύει τη σύγχυσή του, αφού τον τοποθετεί κατά της εκμετάλλευσης ορυκτών πόρων, αλλά και κατά της παραγωγής ήπιας μορφής ενέργειας: «Μακάρι οι ζητωκραυγές της Νάντης να ακουστούν κάποια στιγμή και στις Σκουριές Χαλκιδικής αλλά και στα νησιά του Αιγαίου που κινδυνεύουν από τα αιολικά πάρκα».

Το παρεάκι του Τόλη αποφάσισε να αναπαράγει το άρθρο στο antigold.org, αλλά εκεί, ως δια μαγείας, το άρθρο τελειώνει ως εξής: «Μακάρι οι ζητωκραυγές της Νάντης να ακουστούν κάποια στιγμή και στις Σκουριές Χαλκιδικής» !!!

Καλό, ε;