Είναι γεγονός πως το antigold «κίνημα» παραπαίει. Αυτό δεν το αμφισβητεί κανείς, ίσως ούτε και οι ίδιοι οι αντιδρώντες στην επένδυση. Η κατηφόρα έχει ξεκινήσει εδώ και 2-3 χρόνια, αφού κομματάκι-κομματάκι το σαθρό οικοδόμημα των έωλων επιχειρημάτων αποδομήθηκε και τα γεγονότα γύρω από την επένδυση παρουσιάστηκαν στις πραγματικές τους διαστάσεις.
Παρ΄ όλα αυτά, σαν επιθανάτιος ρόγχος, πότε-πότε ακούγεται καμιά φωνή από το βάθος του antigold πηγαδιού, να προσπαθεί να αρθρώσει αντι-επενδυτικό λόγο, αλλά οι προσπάθειες πέφτουν στο κενό, αφού δεν χρησιμεύουν πλέον ούτε για εσωτερική κατανάλωση ελλείψει κοινού…
Δεν μιλάω βέβαια για τις περίφημες «Αναφορές-Καταγγελίες»(!!!) του κου Τόλη, διότι έχουν περάσει στην σφαίρα του γραφικού… Μιλάω για κάποιους δορυφόρους του Παρατηρητηρίου οι οποίοι –προφανώς από βαρεμάρα– εξακολουθούν να ασχολούνται με το θέμα προσπαθώντας να προσφέρουν ένα ελάχιστο έρεισμα στους μετρημένους στα δάκτυλα φανατικούς αντιδρώντες. Με ποιο τρόπο; Μα με τον γνωστό antiogold: Δικαιολογώντας τα αδικαιολόγητα
Ένας από αυτούς τους ζηλωτές του «αγώνα» είναι και ο γνωστός Ομότιμος, ο οποίος κινδυνεύει σοβαρά να μην τον σκεφτόμαστε ως συνταξιούχο καθηγητή γεωλογίας, αλλά ως εξίσου γραφικό συνοδοιπόρο του Τόλη.
Στην τελευταία του ανάρτηση στο –πάντα φιλόξενο σε μπουρδολογικά κείμενα– antigolg.org., ο κος Δημητριάδης, έμπειρος χειριστής της πένας, επιχειρεί ένα παλιό κόλπο. Μαζεύει διάφορα antigold επιχειρήματα από δω κι από κεί (δηλαδή από αναρτήσεις του Παρατηρητηρίου, από άρθρα της Αυγής, από «αναφορές-καταγγελίες» του Τόλη, και λοιπές… «αξιόπιστες» πηγές), και τα σχολιάζει με δικά του λόγια.
Επιτίθεται σε άρθρο της Καθημερινής, μιλάει για τα εξώδικα στα στελέχη της κυβέρνησης και χρησιμοποιεί την Τόλεια νομικίστικη επιχειρηματολογία περί παρανομιών, περί παρεκκλίσεων από την ΑΕΠΟ, και όλα εκείνα που μας κάνουν να γελάμε σε κάθε ανάρτηση του Παρατηρητηρίου.
Βρισκόμαστε στον 21ο αιώνα… Τα όρια της συντάξιμης ηλικίας είναι πλέον αμφισβητήσιμα, οπότε πάντα υπάρχει χρόνος για μια δεύτερη καριέρα. Το διοικητικό και περιβαλλοντικό δίκαιο φαντάζει ως ένα λαμπρό πεδίο στο οποίο ο κος Σαράντης Δημητριάδης θα μπορούσε να διαπρέψει, αν κρίνω από όλα αυτά για τα οποία γράφει με τόση σιγουριά… Σαν πρώτοι βήμα θα μπορούσε να αιτηθεί να τον πάρει ο κος Σταθάκης και ο κος Φάμελλος ως νομικό σύμβουλο για να αποκρούσουν τα εξώδικα… (Για τον κο Καμμένο δεν μιλάω διότι ο Ομότιμος διαχωρίζει την θέση του – πάλι καλά…).
Ίσως μάλιστα στο μέλλον να αναγκαστούμε να ομολογήσουμε πως μπορεί η γεωλογία να κέρδισε έναν επιστήμονα, αλλά η νομική επιστήμη έχασε πολύ περισσότερα… Ποτέ όμως δεν είναι αργά… Μπορεί να ανοίξει και γραφείο μαζί με τον κο Παπαγεωργίου… Δεν ακούγεται άσχημο: «Νομικίστικες συμβουλές, αναφορές-καταγγελίες, μπουρδολογίες»…
Έχει αποδειχθεί πως υπάρχει πάντα κοινό για οτιδήποτε και αν πωλείται… Αρκεί να τοποθετηθεί στο κατάλληλο περιτύλιγμα…