Με μεγάλη προσοχή διάβασα το άρθρο του γνωστού αρθρογράφου των τοπικών διαδικτυακών ΜΜΕ κου Αθανάσιου Καρίνα, με τίτλο «ΕΠΕΝΔΥΣΗ ΧΡΥΣΟΥ ΣΤΟΝ ΔΗΜΟ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ : Να συμφιλιωθούμε ή να συνεχίσουμε να ζούμε διχασμένοι;», στο μπλογκ politesaristoteli.blogspot και στο ergoliptesxalkidikis.blogspot.

Εκεί ο κος Καρίνας, με αφορμή τον σάλο που δημιουργήθηκε σχετικά με την πρόσληψη antigold εργαζόμενου από εργολάβο της Ελληνικός Χρυσός, προτείνει κατά λέξη τα εξής:

«[…] Στην παρούσα φάση όμως, υλοποίησης και ανάπτυξης της επένδυσης, κατά την οποία υπάρχει δυνατότητα ακόμη απασχόλησης σημαντικού αριθμού εργαζομένων, θα μπορούσε να ληφθεί μία πολιτική απόφαση εκ μέρους της Ελληνικός Χρυσός Α.Ε. να εφαρμοσθεί ένας κανόνας ποσόστωσης για τους πολέμιους της επένδυσης σε συνδυασμό με μία πολιτική κάλυψης επιλεγμένων θέσεων οι οποίες να έχουν πολλαπλασιαστικό αντίκτυπο στην τοπική κοινωνία, όπως για παράδειγμα ο τομέας του περιβάλλοντος».

Για τον τίτλο του άρθρου, επικροτώ και επαυξάνω. Ασφαλώς και να συμφιλιωθούμε και να σταματήσει αυτός ο διχασμός. Νομίζω είναι η επιθυμία καθενός υγιούς σκεπτόμενου πολίτη.

Αλλά για την πρόταση της ποσόστωσης, έχω δεύτερες σκέψεις. Ξέρετε που νομίζω πως θα οδηγούσε αυτό; Στο αντίθετο αποτέλεσμα από το επιδιωκόμενο, αφού θα υπήρχαν θέσεις για antigold και θέσεις για τους «άλλους»… Δηλαδή, στην διαιώνιση του διαχωρισμού της τοπικής κοινωνίας σε πολέμιους και φίλους της επένδυσης, ή ακόμη και σε ψευδή δήλωση πεποιθήσεων αν η ποσόστωση ευνοούσε την πρόσληψη κάποιου…

Είναι σαν εκείνο που έλεγε, «εμείς δεν είμαστε ρατσιστές, αλλά για κάθε πέντε λευκούς, προσλαμβάνουμε κι έναν μαύρο…»

Μήπως να το ξανασκεφτούμε και να βρούμε καμιά άλλη πρόταση;