Monthly Archives: March 2017

ΠΩΛΗΣΗ ΛΙΓΝΙΤΙΚΩΝ ΜΟΝΑΔΩΝ ΔΕΗ ΜΕ Η ΧΩΡΙΣ ΟΡΥΧΕΙΑ

Όλος ο τύπος αναφέρεται στην επικείμενη πώληση λιγνιτικών Μονάδων (ΑΗΣ) της ΔΕΗ χωρίς να διευκρινίζει κατά πόσον θα συμπεριληφθούν στην πώληση και Ορυχεία.

Κάποιοι σημειώνουν το κενό αυτό στην πληροφόρηση, το οποίο είναι ιδιαίτερα σημαντικό μιας και τα ορυχεία καταλαμβάνουν σημαντικές εκτάσεις, στις οποίες, εάν δεν γίνει η κατάλληλη αποκατάσταση μετά το πέρας της εκμετάλλευσης, θα δημιουργηθούν σοβαρά περιβαλλοντικά προβλήματα που θα επιβαρύνουν τις επερχόμενες γενεές.Τα ορυχεία απασχολούν την πλειοψηφία του προσωπικού της ΔΕΗ στις περιοχές των λιγνιτωρυχείων

Ο λιγνίτης είναι ο κύριος παράγοντας κόστους των ΑΗΣ και έτσι το κόστος του καθορίζει την ένταξη μιας μονάδας στο διασυνδεδεμένο σύστημα της χώρας.

Είχαμε από τριετίας επισημάνει (1) το υψηλό κόστος του ελληνικού λιγνίτη, το οποίο ήταν τότε το υψηλότερο στην Ευρώπη, διπλάσιο του ανταγωνιστού Mini Maritsa Iztok στην Βουλγαρία. Παράλληλα, η τιμή του φυσικού αερίου έπεσε με αποτέλεσμα, σε κάποιες περιόδους , να εντάσσονται στην παραγωγή του ρεύματος οι λιγνιτικοί ΑΗΣ μετά από εκείνους του φυσικού αερίου. Η απαξίωση αυτή της λιγνιτικής ηλεκτροπαραγωγής θα οδηγήσει στην πώληση των μονάδων έναντι συμβολικού τιμήματος (ό,τι δεν βγάζει λεφτά ή προκαλεί ζημία δεν έχει αξία).

Επειδή η λειτουργία των ορυχείων επηρεάζει μεγάλο εκλογικό σώμα, η διατήρησή τους υπό «κρατική» ιδιοκτησία, με παράλληλη πώληση σταθμών, φαντάζει μια διαδικασία που έχει μικρότερο πολιτικό κόστος. Τη μη πώληση των ορυχείων είναι δυνατόν να επιθυμούν και οι περισσότεροι των αγοραστών είτε διότι δεν ασχολούνται με τα ορυχεία είτε διότι δεν επιθυμούν να εμπλακούν με τα δύσκολα και φτωχά ελληνικά λιγνιτωρυχεία. Το μοντέλο αυτό το βλέπουμε υλοποιούμενο στη γειτονιά μας, Κόσοβο, Βουλγαρία και εσχάτως στη Σερβία.

Στην περίπτωση αυτή, η τροφοδοσία των σταθμών θα είναι εξασφαλισμένη (και με ποινικές ρήτρες για ποιότητες και ποσότητες λιγνίτη) μέσω συμφωνιών πώλησης λιγνίτη μεταξύ των «κρατικών» λιγνιτωρυχείων και του «ιδιώτη» παραγωγού. Βέβαια, για να εντάσσονται οι πωληθείσες μονάδες θα πρέπει η τιμή του καυσίμου (λιγνίτη) να είναι σε ανταγωνιστικά επίπεδα, ενώ σήμερα το κόστος λέγεται ότι είναι διπλάσιο. Συνεπώς, το ορυχεία θα δουλεύουν με σημαντικές ζημιές και οι απολύσεις, μαζί με τη δραματική μείωση των μισθών, φαίνονται μονόδρομος. Παράλληλα, λόγω των κακών οικονομικών, η περιοχή που φιλοξενεί τα ορυχεία θα χάσει οποιαδήποτε ωφέλεια.

Η λειτουργία της λιγνιτικής ηλεκτροπαραγωγής είναι απαραίτητη για την ασφάλεια τροφοδοσίας της χώρας με ηλεκτρική ενέργεια. Συνεπώς, η Κυβέρνηση έχει δύο επιλογές:

αποδεχόμενη ότι δεν μπορεί να μειωθεί το κόστος του λιγνίτη, να προστατεύσει και να επιδοτήσει μια «κρατική» λιγνιτική ηλεκτροπαραγωγή, ή να προσπαθήσει να μειώσει το κόστος του λιγνίτη ώστε η σχετική ηλεκτροπαραγωγή να αντιμετωπίζει τον ανταγωνισμό.

Η δεύτερη επιλογή είναι προφανώς η καλύτερη αλλά μπορεί να υλοποιηθεί καλύτερα από μια ιδιωτική επιχείρηση που θα περιλαμβάνει και σταθμούς και ορυχεία. Αυτή η επιχείρηση θα είναι επίσης πιο δυναμική στην επίτευξη κάποιων απαραίτητων εξαιρέσεων σε κανονισμούς της ΕΕ (2) ώστε να τερματισθεί απρόσκοπτα η λιγνιτική εκμετάλλευση με παράδοση της επιφάνειας του εδάφους ξανά στις συνήθεις δραστηριότητες.

[ΠΗΓΗ: http://www.oryktosploutos.net/, του Δρ. Μάριου Λεονάρδου, τ. Διευθυντή Σχεδιασμού και Απόδοσης Ορυχείων / ΔΕΗ , 29/3/2017]

ΠΡΟΣΟΧΗ, ΕΡΓΑ ΠΡΟΣ… ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ!

Προσοχή, έργα προς… Χαλκιδική! Με αρκετή υπομονή πρέπει να οπλιστούν και σήμερα οι οδηγοί που θα αποφασίσουν να κινηθούν με κατεύθυνση τη Χαλκιδική και την Έδεσσα. Κι αυτό γιατί από χθες εκτελούνται εργασίες συντήρησης (επούλωση λάκκων) σε όλο το μήκος της Εθνικής Οδού Θεσσαλονίκης -Έδεσσας, και μάλιστα και στις δύο κατευθύνσεις (σ.σ. τα έργα θα ολοκληρωθούν την ερχόμενη Τετάρτη).

Επιπλέον, κυκλοφοριακές ρυθμίσεις με αποκλεισμό της δεξιάς και της μεσαίας λωρίδας κυκλοφορίας θα ισχύουν και σήμερα, καθώς εκτελούνται εργασίες συντήρησης και σε κομμάτι της Εθνικής Οδού Θεσσαλονίκης -Νέων Μουδανιών.

[ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ, 31/03/2017]

ΤΑΞΙΔΙΩΤΙΚΗ ΟΔΗΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΕΞΕΔΩΣΑΝ ΟΙ ΗΠΑ

Ταξιδιωτική οδηγία για όσους σκοπεύουν να ταξιδέψουν στην Τουρκία εξέδωσε το Στέιτ Ντιπάρτμεντ λόγω αυξημένης απειλής για τρομοκρατική επίθεση.

Σύμφωνα με ανακοίνωση που εξέδωσε καλούνται αυτή την στιγμή οι Αμερικανοί πολίτες να αποφεύγουν ως προορισμό την Τουρκία και κυρίως τις νοτιοανατολικές περιοχές της χώρας συμπεριλαμβανομένων της επαρχίας των Αδάνων.

Σχόλιο: Όπως καταλαβαίνετε, αυτή ήταν η χαριστική βολή για τον τουρισμό της γείτονος χώρας, τουλάχιστον για την περίοδο 2017-2018. Το αν η Ελλάδα επωφεληθεί από αυτή τη συγκυρία και με σωστή διαχείριση «κρατήσει» τους τουρίστες που θα συρρεύσουν εφέτος, και δεν θα τους χάσει με την γνωστή τακτική της «αρπαχτής», είναι μια άλλη συζήτηση…

[ΠΗΓΗ: http://www.capital.gr, 29/3/2017]

ΑΠΟ ΤΙ ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΜΕ ΩΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑ;

Αφορμή για το σημερινό άρθρο στάθηκε μία ημερίδα του Ιατρικού και του Φαρμακευτικού Συλλόγου Χανίων κατά την οποία παρουσιάσθηκαν ορισμένα ενδιαφέροντα συμπεράσματα. Σύμφωνα με το δημοσίευμα «…οι εντατικές χημικές καλλιέργειες με κατάχρηση φυτοφαρμάκων στην Κρήτη σχετίζονται με την πρωτόγνωρη αύξηση της νοσηρότητας στο νησί, την υπογονιμότητα και τους παιδικούς καρκίνους (…) Η πιθανότητα να νοσήσει από καρκίνο ένας άνθρωπος είναι περίπου 5% – 10% βάσει κληρονομικότητας και DNA. Αυτή η πιθανότητα φτάνει στο 90% για κόσμο που έχει εκτεθεί σε φυτοφάρμακα. Η διαδρομή όμως για να φτάσουμε στην εκδήλωση της νόσου είναι 15 με 25 χρόνια…».

Ειδικός στην επιδημιολογία δεν είμαι, αλλά θυμάμαι μία άλλη παλαιότερη είδηση η οποία αφορούσε αντίστοιχες επιστημονικές μελέτες για τη βόρεια Ελλάδα. Η σχετική έρευνα πραγματοποιήθηκε την τριετία 2000-2003, και όπως αναφέρει το δημοσίευμα: «…Η δεύτερη αιτία θανάτου στη χώρα μας «προτιμάει» τη βόρεια Ελλάδα σύμφωνα με στοιχεία 30 ετών…».

Σύμφωνα με το προαναφερθέν δημοσίευμα οι αιτίες των αυξημένων ποσοστών καρκίνων στη βόρεια Ελλάδα και πάντα σύμφωνα με τα λεγόμενα των άξιων επιστημόνων που αναφέρονται είναι οι εξής: «…οι νοτιότερες περιοχές τρέφονται καλύτερα και λόγω των συνηθειών τους και λόγω μεγαλύτερης οικονομικής δυνατότητας (…) Το Τσερνομπίλ είναι πιθανόν μία ακόμη αιτία που καθορίζει τη γεωγραφία αλλά και μια αύξηση των κρουσμάτων του καρκίνου, όπως καταγράφηκε τα τελευταία χρόνια. (…) Πρέπει να επισημανθεί ότι οι κυριότεροι παράγοντες που ευθύνονται για την εμφάνιση του καρκίνου είναι το κάπνισμα, η παχυσαρκία και η ανθυγιεινή διατροφή συμπεριλαμβανόμενης της αυξημένης κατανάλωσης οινοπνεύματος. Ακόμα, η υπερέκθεση στην ηλιακή ακτινοβολία και ειδικότερα για τον ελλαδικό χώρο οι ιοί της ηπατίτιδας (…) Για παράδειγμα, στη βόρεια Ελλάδα καπνίζουν σε ορισμένες περιοχές περισσότερο. (…) Η κατάχρηση των φυτοφαρμάκων δείχνει να έχει επηρεάσει τον υδάτινο και υδροφοφόρο ορίζοντα με αποτέλεσμα ο τόπος μόνιμης κατοικίας να παίζει σημαντικό ρόλο ως προς τη μεγαλύτερη ή μικρότερη ποσοτική καταγραφή περιστατικών καρκίνου…».

Με λίγα λόγια: Ναι, κινδυνεύουν οι βορειοελλαδίτες και οι Κρητικοί. Και μάλιστα κινδυνεύουν πολύ! Οι βορειοελλαδίτες κινδυνεύουν εδώ και 30 χρόνια τουλάχιστον, ενώ οι Κρητικοί τα τελευταία 15-20 χρόνια τουλάχιστον. Κινδυνεύουν από το κάπνισμα, την κατάχρηση αλκοόλ, την παχυσαρκία, την κακή διατροφή, την αλόγιστη χρήση φυτοφαρμάκων και την υπερέκθεσή τους στην ηλιακή ακτινοβολία. Όχι, δεν κινδυνεύουν από τις εξορύξεις. (Στην Κρήτη άλλωστε δεν πραγματοποιούνται εξορύξεις, ενώ στη Βόρεια Ελλάδα οι εξορύξεις χρυσού ακόμη δεν έχουν ξεκινήσει).

Το κάπνισμα σκοτώνει. Τα φυτοφάρμακα σκοτώνουν. Η παχυσαρκία σκοτώνει. Όχι οι εξορύξεις! (Και τα τροχαία δυστυχήματα θα συμπλήρωνε ίσως κάποιος άλλος).

Κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα εμπεριέχει κινδύνους. Κανείς δεν το αμφισβητεί αυτό. Θα πρέπει όμως επιτέλους ως πολίτες να αντιληφθούμε πως το πραγματικό διακύβευμα είναι η διαχείριση των κινδύνων με όρους Βιώσιμης Ανάπτυξης. Κάθε κίνδυνος εμπεριέχει τις έννοιες της πιθανότητας και της σοβαρότητας. Σε όλα τα παραπάνω παίζει μεγάλο ρόλο η εκτίμηση κινδύνου που πραγματοποιεί, ως άτομο, ο καθένας μας. Κάθε άνθρωπος έχει τα δικά του μέτρα και σταθμά για τη σύγκριση κινδύνων. Ας κάνει ο καθένας την αυτοκριτική του όσο αφορά την αποδοχή κινδύνων, ώστε να αντιληφθούμε επιτέλους από τι πραγματικά κινδυνεύουμε ως κοινωνία, να ξεκολλήσουμε από αγκυλώσεις του παρελθόντος και να προχωρήσουμε μπροστά.

[ΠΗΓΗ: http://www.huffingtonpost.gr, του Σωτήρη Καμενόπουλου, Δρα Πολυτεχνείου Κρήτης, Σχολή Μηχανικών Ορυκτών Πόρων, 23/3/2017]