Είναι πράγματι άξιο προσοχής το γεγονός πως η είδηση της (περαιτέρω) αναβολής της ημερομηνίας «κλεισίματος» της β’ αξιολόγησης πέρασε σχεδόν στα ψιλά της ειδησεογραφίας. Ίσως να ήταν το εορταστικό κλίμα των ημερών, ίσως να υπερίσχυσαν άλλες ειδήσεις –όπως οι πολιτικές κοκορομαχίες για ήσσονος σημασίας θέματα–, ίσως να μη θέλουμε να πιστέψουμε πως η β’ αξιολόγηση που «θα έκλεινε μέσα στον Οκτώβρη»(!!!), πάει για Μάρτη…
Άγνοια για την ακριβή ημερομηνία επιστροφής των θεσμών στην Αθήνα, δήλωσε και η εκπρόσωπος της Κομισιόν, ΒανέσαΜοκ, στην πρώτη καθιερωμένη συνέντευξη Τύπου για το νέο έτος, την Περασμένη Πέμπτη. Υποστήριξε πως οι Βρυξέλλες παραμένουν προσηλωμένες στην επίτευξη συμφωνίας για τη β’ αξιολόγηση, το συντομότερο δυνατό, προσθέτοντας, ωστόσο, με νόημα ότι «αυτό δεν εξαρτάται μόνο από εμάς». Συγκεκριμένα δήλωσε: «Η Κομισιόν παραμένει δεσμευμένη στην ολοκλήρωση της αξιολόγησης το συντομότερο δυνατόν. Αυτό, όμως, δεν εξαρτάται μόνο από εμάς αλλά από όλους τους εμπλεκόμενους». Για όσους δεν κατάλαβαν πρόκειται για σαφή σπόντα σχετικά με την αναβλητικότητα της Αθήνας.
Κι όμως… Παρά την προσπάθεια επανεκκίνησης της διαδικασίας εκ μέρους του υπουργού Οικονομικών Ευκλείδη Τσακαλώτου, ο οποίος με στόχο την ολοκλήρωση της αξιολόγησης, αναμένεται εντός της εβδομάδας να ταξιδέψει στις Βρυξέλλες, η κυβέρνηση αποφεύγει πλέον να μιλά για ημερομηνίες, διαπίστωση που ενισχύει την πιθανότητα να μην κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση ούτε στη συνεδρίαση του Eurogroup στις 26 του μήνα.
Κυβερνητικές πηγές αφήνουν να διαρρεύσει το σενάριο ότι πιθανότατα η ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης να συζητηθεί στο Eurogroup της 20ής Φεβρουαρίου, όταν και το ΔΝΤ θα έχει αποφασίσει σχετικά με το ποιος θα είναι ο ρόλος του. Σύμφωνα με αυτό το σενάριο η Ελλάδα μπορεί να προλάβει την ένταξή της στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ μέσα στο τον Μάρτιο. Αλλιώς, θα μιλάμε για «ατύχημα» και θα ψάχνουμε (πάλι) φταίχτη…
Παράλληλα, παραμένει έντεχνα στημένο και διαδραματίζεται στο παρασκήνιο το παιχνίδι των εξωτερικών εχθρών που «επιβουλεύονται την περήφανη Ελλάδα και την περήφανη κυβέρνηση», το οποίο θα αποβεί ιδιαίτερα χρήσιμο σε περίπτωση «ατυχήματος» της κυβέρνησης και προσφυγής στην κάλπη… Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι δηλώσεις του ευρωβουλευτού και δημοσιογράφου Στέλιου Κούλογλου, ο οποίος προσδιόρισε τον… εχθρό λέγοντας ότι «δεν θέλουν να κλείσουν την αξιολόγηση […] θέλουν να ανατρέψουν την κυβέρνηση»(!!!), οπότε «αν έχει αποφασίσει κάποιος να σου επιτεθεί, διαλέγεις εσύ τη στιγμή».
Ας έρθουμε όμως στην ουσία της υπόθεσης. Έχουμε μια κυβέρνηση της «τελευταίας στιγμής»… Σε όλες τις περιπτώσεις «διαπραγματευόμαστε» μέχρις εσχάτων (δηλαδή απλά δεν παίρνουμε αποφάσεις) και στη συνέχεια υποκύπτουμε σε όλες τις (αναμενόμενες και υπογεγραμμένες) απαιτήσεις των εταίρων, διατεινόμενοι πως «εμείς το παλέψαμε μέχρι το τέλος, αλλά… να, είδατε; Οι κακοί δανειστές μας αναγκάζουν να πατήσουμε τις κόκκινες γραμμές μας»!!!
Αυτή η τακτική όχι μόνο έχει κουράσει, όχι μόνο μεγαλώνει τη δυσπιστία του λαού προς τους κυβερνώντες, αλλά κάνει και ουσιαστική ζημιά στη χώρα. Είμαστε τουλάχιστον μιάμιση δόση πίσω όσον αφορά τις εκταμιεύσεις του μνημονίου και κινδυνεύουμε σοβαρά να μην επωφεληθούμε από το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ, μια από τις ελάχιστες ελπίδες μας –μαζί με τις περίφημες επενδύσεις που μένουν στα χαρτιά–, να κινηθεί κάτι στη οικονομική νηνεμία που έχει παγιδευτεί η χώρα.
Εν τω μεταξύ, κανείς δεν ασχολείται με την πορεία της πραγματικής οικονομίας. Όλα τα μέτρα που λαμβάνονται εκ μέρους του οικονομικού επιτελείου είναι είτε φοροεισπρακτικά, είτε για την «καταπολέμηση της παραοικονομίας και εισφοροδιαφυγής», όπως διαφημίζονται… Ούτε ένα μέτρο για την ενίσχυσης της επιχειρηματικότητας, για την ελάφρυνση των ελεύθερων επαγγελματιών και επιχειρηματιών, οι οποίοι λίγο-πολύ έχουν ταυτιστεί με την παρανομία και την «λαμογιά», παραβλέποντας το ότι αυτοί είναι που τροφοδοτούν και κινούν την οικονομία.
Ακόμη και ο νέος επενδυτικός νόμος έχει τόσες προϋποθέσεις και υποσημειώσεις, ώστε είναι αμφίβολο το κατά πόσον θα επωφεληθεί ικανός αριθμός επιχειρήσεων και επενδυτών. Κατά τα άλλα, η περίφημη επένδυση του Ελληνικού με τις 75.000 δυνητικές θέσεις εργασίας, πάει άλλο ένα εξάμηνο πίσω για γραφειοκρατικούς υποτίθεται λόγους, λες και υπάρχει τέτοια πολυτέλεια…
Βγαίνοντας λοιπόν από τη ευφορία των Χριστουγεννιάτικων εορτών προσγειωθήκαμε και πάλι απότομα στην σκληρή πραγματικότητα της Ελλάδας του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ. Ανικανότητα, καθυστερήσεις, άγνοια, διπλές ατζέντες, πρόταξη πολιτικών σκοπιμοτήτων έναντι του κοινού οφέλους, ημέτεροι, μεγαλοστομίες, έωλες υποσχέσεις (σύνταξη σε 3 μήνες!!!), και βέβαια φοροεισπρακτική πολιτική η οποία τσακίζει τα μεσαία και τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα. Προφανώς μετά την εξάλειψη της όποιας αστικής τάξης είχε απομείνει στην ελληνική κοινωνία, στόχος είναι η ισοπέδωση και προλεταριοποίηση των υπολοίπων… Που θα πάει… Δεν θα γίνουμε κι εμείς Βενεζουέλα, Κούβα, Ονδούρα… Άντε και βενζίνη και τρόφιμα με… κουπόνια…
Μη γελάτε… Αρκεί να μπορέσει το κυβερνητικό σχήμα να ολοκληρώσει την τετραετία του και το «φιλολαϊκό έργο» του, και δεν θα είμαστε και πολύ μακριά από τέτοιες «σοσιαλιστικές» τριτοκοσμικές καταστάσεις. Ήδη οι αναλυτές λένε πως θα χρειαστεί πάνω από μια δεκαετία στην καλύτερη περίπτωση να συνέλθει η ελληνική οικονομία από την «πρώτη φορά αριστερά»…. Για την ελληνική κοινωνία, ας μη μιλάμε καλύτερα…
Το να συστήσει κανείς υπομονή είναι έως και οξύμωρο… Υπομονή για τι πράγμα; Να φτιάξει ο ΣΥΡΙΖΑ μια λειτουργική κυβέρνηση με ορθολογικές επιλογές; Να βγουν αληθινές όλες οι πολιτικές φαντασιώσεις του κου Τσίπρα; Το μόνο που μπορεί να περιμένει κανείς υπό τις παρούσες συνθήκες είναι το πότε επιτέλους θα απαλλαγεί η χώρα από τους «πρώτη φορά αριστερά» αριβίστες.
Όσο για τι θα ακολουθήσει, τι θα μπορούσε να είναι χειρότερο; (Μην απαντήσετε, ρητορική είναι η ερώτηση…).-
[ΠΗΓΗ: http://www.politically.gr/, του Αχιλλέα Σκυριανού, 11/01/2017]