ΣΕ ΠΛΗΡΕΣ ΑΔΙΕΞΟΔΟ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΑΣ ΣΥΣΤΗΜΑ

8032_0Μόνο απογοήτευση και ακόμα μεγαλύτερη κατάθλιψη προσφέρει στους Έλληνες πολίτες η κατάσταση στην οποία βρίσκεται σήμερα το πολιτικό σύστημα της χώρας. Κι οι πολίτες καταθλίβονται, γιατί αναγνωρίζουν ότι οι ίδιοι, με την ψήφο τους ή και με την ανοχή τους σε πρακτικές της πολιτικής ελίτ, όπως ο κομματισμός, το πελατειακό κράτος, η διαχρονική αδυναμία παραγωγής πολιτικής κ.λπ. επέτρεψαν αυτή την εξέλιξη…

Στο στρατόπεδο της κυβέρνησης, η κατάσταση θυμίζει πραγματικό νεκροταφείο. Ο χρόνος κυλά σε βάρος της Ελλάδος αδυσώπητα, κι όμως οι κυβερνώντες είτε πάνε κι έρχονται στις συσκέψεις μς τους πιστωτές μας, ροκανίζοντας το χρόνο και διυλίζοντας τον κώνωπα, γιατί δήθεν δεν μπορούν να υπογράψουν το τάδε μέτρο και τη δείνα επιβάρυνση. Και νομίζουν ότι ξεχνούμε εμείς, οι πολίτες, ότι στα δυο χρόνια που κυβερνούν, έχουν σπαταλήσει ατέλειωτο χρόνο, έχουν στριμώξει την Ελλάδα στο καναβάτσο της Ευρώπης, και στο τέλος έχουν ψηφίσει με χέρια και με πόδια ό,τι ακριβώς τους λένε οι δανειστές. Συνεπώς, γιατί χάνουν χρόνο με τη δεύτερη αξιολόγηση και φέρνουν τη χώρα και τους πολίτες της σε ακόμα χειρότερη θέση, ουδείς γνωρίζει…

Η αξιωματική αντιπολίτευση, από την άλλη, χάνει μια ευκαιρία που θα μπορούσε να αποβεί ιστορική: Αντί να αναπτύξει έναν αντισυμβατικό πολιτικό λόγο, ενσωματώνοντας όχι μόνο τους πολίτες που στο περυσινό δημοψήφισμα επέλεξαν το «ναι» στην Ευρώπη και στον τρόπο ζωής που αυτή συμβολίζει, αλλά και σε όσους ψήφισαν αντισυστημικά κι έριξαν «όχι» αναζητώντας μια αληθινή αλλαγή στο νεφοσκεπές πολιτικό τοπίο της χώρας, αναλίσκεται σε κινήσεις εντυπωσιασμού με Ακαδημίες Στελεχών, εσωκομματικές καντρίλιες που δεν ενδιαφέρουν κανέναν έξω από τον ισχνό κομματικό μηχανισμό, και αντίληψη ότι η εκπόνηση in vitro ενός προγράμματος, θα μεταβάλλει αυτομάτως τη Νέα Δημοκρατία σε πολιτικό φορέα αλλαγής και θα κάνει τις μάζες που σήμερα παραμένουν μακριά από την πολιτική, να πυκνώσουν τις τάξεις της.

Ο ενδιάμεσος χώρος, τέλος, ανάμεσα στα δυο μεγάλα κόμματα, επιχειρεί μια αναστήλωση στα πρότυπα του παλαιού ΠΑΣΟΚ που ο κόσμος αποδοκίμασε κι εγκατέλειψε. Όλα τα παλαιά πρόσωπα, φθαρμένα, ταυτισμένα με τις χειρότερες ώρες της Μεταπολίτευσης, προσέρχονται ένα- ένα ή ομαδικά για να «ξανασώσουν» τον τόπο. Βλέπουμε και πάλι με διαθέσεις κλαυσίγελου τη σύγκρουση Παπανδρέου- Βενιζέλου, τους εκσυγχρονιστές με τους παλαιοΠΑΣΟΚους να αναμένουν δίπλα- δίπλα την ώρα που θα ξαναγίνουν κυβέρνηση, τα ίδια ονόματα, τα ίδια πρόσωπα, τα ίδια συμφέροντα, τις ίδιες συνήθειες. Και πανηγυρισμούς, ότι με μια- δυο ακόμα προσχωρήσεις, θα γίνουν η Τρίτη κοινοβουλευτική δύναμη, εκτοπίζοντας από τη θέση αυτή τη Χρυσή Αυγή. Η κοινοβουλευτική δύναμη ενδιαφέρει, όχι η λαϊκή. Γιατί εάν ενδιέφερε η λαϊκή δύναμη, τότε κάτι καινούργιο θα έλεγαν στους πολίτες, κάπως θα διαφοροποιούνταν από το καταδικασμένο παρελθόν τους. Θέλει η Δημοκρατική Συμπαράταξη να κρυφτεί, και το ΠΑΣΟΚ δεν την αφήνει, που θα έλεγε ο θυμόσοφος λαός μας.

Κι όσες πρωτοβουλίες πολιτών αναπτύσσονται, κινούνται μέσα στο σκοτάδι, μήπως και οι μυλόπετρες της Μεταπολίτευσης, που εκτρέφουν αντιλαϊκές πολιτικές δυνάμεις με αντίτιμο τη δική τους επιβίωση και γιγάντωση, κινηθούν και συνθλίψουν τις νεοπαγείς κινήσεις εν τη γεννέσει τους…

Βαθιά νύχτα…-

[ΠΗΓΗ: http://www.politically.gr/, του Διαμαντή Σεϊτανίδη, 16/01/2017]