Όπως αντιλαμβάνονται όλοι οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ, δηλαδή όσοι παρακολουθούν στενά τα δρώμενα στην Ελλάδα σε επίπεδο πολιτικού σχεδιασμού των κομμάτων, η κυβέρνηση έχει ξεκινήσει ένα πολιτικό παιχνίδι με απώτερο σκοπό στις επόμενες εκλογές –όποτε και να γίνουν αυτές–, τα ποσοστά της να μην είναι απογοητευτικά, όπως αποτυπώνονται στις καθημερινές δημοσκοπήσεις, αλλά χωρίς να πάψει να ελπίζει και σε ένα θαύμα, στο πλαίσιο του «η ελπίδα πεθαίνει τελευταία»…
Το συγκεκριμένο παιχνίδι ξέρει να το παίζει καλά ο κ. Τσίπρας και επειδή όπως έχει αποδείξει η πρόσφατη ιστορία οι παράπλευρες απώλειες γι’ αυτόν δεν αποτελούν θέμα, έχει πιθανότητες να του «βγει» αν συνωμοτήσει και το … σύμπαν λίγο…
Το βασικό χαρτί της κυβέρνησης είναι το «κοινωνικό της πρόσωπο», που η ίδια το τοποθετεί πάνω από οτιδήποτε άλλο, αλλά οι «κακοί δανειστές» δεν την αφήνουν να το δείξει… Αυτό είναι όλο το «στόρι», αφήγημα στην πολιτική ορολογία, και εκεί πάνω θα πατήσει και όλη η επιχειρηματολογία για την κάλυψη της ανικανότητας σύσσωμου του πολιτικού προσωπικού να φέρει εις πέρας την περίφημη «διαπραγμάτευση» της β’ αξιολόγησης, η οποία θα έπρεπε να ονομάζεται «αέναο παιχνίδι καθυστερήσεων»…
Αν δεν έχετε ακόμη πειστεί, να κάνω μια ερώτηση: Αν η κυβέρνηση έκλεινε έστω και σταδιακά αυτή την αδηφάγο μαύρη τρύπα του εσωτερικού χρέους των 6 δις από επιστροφές ΦΠΑ και φόρων που μήνα με το μήνα γιγαντώνεται, θα περίσσευαν 600 εκατομμύρια για βοήθημα στους χαμηλοσυνταξιούχους; Βλέπεις η εκπλήρωση υποχρεώσεων, δεν μπορεί να διαφημιστεί σαν «κοινωνικό έργο»…
Γιατί η κυβέρνηση έδωσε αυτό το έκτακτο επίδομα αιφνιδιαστικά; Πιστεύετε ειλικρινά πως αν το είχε αιτηθεί στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων δεν θα είχε την συγκατάθεση των εταίρων; Μπορεί με λίγη γκρίνια, αλλά μάλλον θα το έπαιρνε… Όμως η αναμενόμενη αντίδραση των δανειστών στον αιφνιδιασμό ήταν μέσα στο παιχνίδι και δεν μου το βγάζετε από το μυαλό… Για να μπορεί να πει μετά «Είδατε; Εμείς θέλουμε να δώσουμε και αυτοί λένε όχι…». Βέβαια το ότι το ΕΚΑΣ θα δοθεί μειωμένο κατά 30%—50% για να εξοικονομηθούν συνολικά 450 εκατομμύρια, πέρασε στα ψιλά των ειδήσεων… Δηλαδή παίρνουν 450 από τους πλέον εξαθλιωμένους συνταξιούχους των 200- 400 ευρώ (διότι αυτοί παίρνουν ακόμα ΕΚΑΣ) για να μοιράσουν 600 εκατομμύρια σε όσους έχουν σύνταξη κάτω από 850 ευρώ… Φοβερή λογική…
Άλλη ερώτηση: Η ονομαστική ψηφοφορία στη Βουλή για τον ίδιο λόγο, σε τι αποσκοπούσε, εκτός από την παγίδευση της αξιωματικής αντιπολίτευσης; Ήταν μια κίνηση της οποίας το αποτέλεσμα ήταν «win-win» για τον κ. Τσίπρα – και αποδείχθηκε… Όσο για την αντίδραση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, απλά «Ὡς πρόβατον ἐπί σφαγήν ἤχθη», πέφτοντας με τα μούτρα στην καλοστημένη παγίδα… Μπορεί με το «παρών» να διασώθηκε οριακά, αλλά ο κ. Τσίπρας σίγουρα βγήκε κερδισμένος… (Για αυτό το θέμα διαβάστε εδώ).
Και έχουμε και συνέχεια… Ο κ. Τσίπρας αναζήτησε (πάλι) πολιτική λύση από την κα Μέρκελ, ενώ εξασφάλισε υποστηρικτικές δηλώσεις από Ολάντ και Μοσκοβισί. Είναι δυνατόν να πιστεύει οποιοσδήποτε –όσο ΣΥΡΙΖΑ κι αν είναι–, πως υπάρχει περίπτωση μετά ΟΛΑ ΑΥΤΑ που ζήσαμε το τελευταίο τρίμηνο με τις παλινωδίες της β’ αξιολόγησης που «κλείνει από μέρα σε μέρα» από τον Σεπτέμβρη, να δεχθούν ή έστω να σκεφθούν οι εταίροι πολιτική λύση, ενόψει μάλιστα εκλογών σε Γερμανία, Ολλανδία, Γαλλία;
Η Γερμανίδα καγκελάριος –όπως ήταν αναμενόμενο– δεν άφησε πολλά περιθώρια στον Έλληνα πρωθυπουργό για τη περίπτωση μιας πολιτικής διαπραγμάτευσης στο Βερολίνο, μετά την κρίση που έφεραν στις σχέσεις μεταξύ Αθήνας- θεσμών οι αιφνιδιαστικές εξαγγελίες του πρωθυπουργού για το βοήθημα στους χαμηλοσυνταξιούχους. Κατά λέξη, στην κοινή συνέντευξη Τύπου με τον κ. Τσίπρα δήλωσε: «Εδώ δεν είναι ο τόπος που λαμβάνονται αποφάσεις, αυτό γίνεται με τους τρεις θεσμούς και στο Eurogroup».
Αν λάβουμε υπόψη μας τα ανωτέρω σε συνδυασμό με τα άρθρα του ευρωπαϊκού Τύπου που μιλούν για «προεκλογική γλώσσα» που χρησιμοποίησε στις πρόσφατες δηλώσεις του ο κουρασμένος μας υπουργός Οικονομικών κος Τσακαλώτος, καταλήγουμε αβίαστα στο εξής προβλέψιμο σενάριο:
Είναι αλήθεια πως ο κος Τσίπρας, μαέστρος του οπορτουνισμού, δεν έχει αποφασίσει αν θέλει, αν πρέπει ή αν τον συμφέρει να κάνει εκλογές… Όπως λένε οι αμερικάνοι «he plays it by the ear», δηλαδή πάει ένα- ένα βήμα, βλέποντας και κάνοντας… Αν δει πως κερδίζει τίποτα ψίχουλα «ελάφρυνσης χρέους» και τον «παίρνει» να καθίσει μέχρις εξαντλήσεως της τετραετίας χωρίς τον κίνδυνο να εξαφανιστεί πολιτικά στις τότε εκλογές, θα το κάνει… Αν δει πως όσο περνάει ο καιρός χάνει ποσοστά ανεπιστρεπτί θα παίξει το χαρτί της… «κοινωνικά ευαίσθητης κυβέρνησης που υψώνει παράστημα απέναντι στους ανάλγητους δανειστές, αλλά έχει δεμένα τα χέρια από τα μνημόνια» και θα επιχειρήσει ηρωική έξοδο έχοντας ήδη προετοιμάσει το έδαφος και στοχεύοντας στην «αντισυστημική» ψήφο (διαβάστε περισσότερα εδώ για αυτό το θέμα).
Και όπως βλέπετε, προσπαθεί επιμόνως να παραμένει έτοιμος για κάθε ενδεχόμενο…
Από την άλλη πλευρά εκτός από το έλλειμμα κυβέρνησης, μάς μαστίζει και έλλειμμα αντιπολίτευσης… Παρά το δυναμικό του ξεκίνημα ο κ. Μητσοτάκης υιοθετεί όλο και πιο παθητική στάση αρκούμενος να μένει θεατής της δημοσκοπικής πτώσης του ΣΥΡΙΖΑ, ξεχνώντας πως οι δημοσκοπήσεις δεν είναι και το πλέον αξιόπιστο εργαλείο προβλέψεων… (βλέπε Brexit, εκλογή Τραμπ, ιταλικό δημοψήφισμα κλπ…). Από την άλλη τι να κάνει; Εξακολουθεί να μένει παγιδευμένος αδυνατώντας να επιχειρήσει την υπέρβαση και να απαλλαγεί από τα παλαιοκομματικά βαρίδια.
Για την υπόλοιπη αντιπολίτευση τι να σχολιάσει κανείς… Τα απογοητευτικά ποσοστά των κομμάτων ενισχύουν για ακόμη μια φορά τη μεγάλη πληγή του ελληνικού πολιτικού συστήματος, τον δικομματισμό. Η Χρυσή Αυγή μόνο φλερτάρει με διψήφια ποσοστά, αλλά με την παρούσα μορφή, στελέχη, ιδεολογία, αρχηγό και κοινοβουλευτική παρουσία δεν πρόκειται ποτέ να γίνει αποδεκτή στην χορεία των κομμάτων του δημοκρατικού τόξου, – εκτός ίσως αν επιμείνει πολύ ο κ. Παρασκευόπουλος…
Συμπέρασμα; Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να μην χτυπάει νταούλια και ζουρνάδες για να χορεύουν οι Ευρωπαίοι, όπως μας υποσχέθηκε προεκλογικά, αλλά σίγουρα ο κ. Τσίπρας σέρνει τον χορό στην εγχώρια πολιτική σκηνή και οι άλλοι απλώς ακολουθούν στο ρυθμό που αυτός καθορίζει… Ως πολιτικός δεν ξέρω, αλλά σαν αρχιχορευτής, διαπρέπει…-
[ΠΗΓΗ: http://www.politically.gr/, του Αχιλλέα Σκυριανού, 17/12/2016]