ΜΕ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΣΤΟΝ ΤΟΙΧΟ ΟΙ ΑΝΕΛ ΚΑΙ ΟΙ “53”

imagehandlerΑντί να φάει τους “φονιάδες των λαών” θα φάει γαρίδες με τον Ομπάμα… Αντί να εξαφανίσει την ολιγαρχία… εξαφάνισε τις θέσεις του εργάτη που εξασφάλιζε η ολιγαρχία… Αντί να εξατμίσει το “όπιο του λαού”, θρησκεία και εκκλησία, εξαφάνισε τον Φίλη. Αντί να γκρεμίσει ΤΑΙΠΕΔ και ξεπούλημα του κράτους γκρέμισε τους Σκουρλέτη και Δρίτσα. Το επόμενο “μενού” του Τσίπρα είναι προς εκτύπωση…

Γενική εικόνα για το “κυρίως πιάτο” περιγράφηκε χθες από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο Δημήτρη Τζανακόπουλο με τα στοιχεία ΑΕΠ που “…καταγράφουν μεγέθυνση 1,5% για το γ’ τρίμηνο του 2016 και την ελληνική οικονομία να μην έχει γνωρίσει αντίστοιχο ρυθμό μεγέθυνσης από το πρώτο τρίμηνο του 2008”.

Η ουσιαστική (για την τσέπη μας) βέβαια είδηση δεν είναι αυτό το μέρος των δηλώσεων Τζανακόπουλου αλλά το ότι “…βασικός στόχος της κυβέρνησης είναι τα οφέλη από την ανάπτυξη να έχουν αποτύπωμα στην καθημερινότητα και τις συνθήκες ζωής και εργασίας”. Δηλαδή ζήσε Μάη μου…

Στα μεγάλα επιτεύγματα του επόμενου “μενού Τσίπρα” θα περιλαμβάνονται και εκείνα της νέας υπουργού Εργασίας με τη μη επαναφορά του λοκ-άουτ… (λες και υπάρχει επιχείρηση που θα αφήσει την πτώχευση για να κάνει λοκ-άουτ)

Με τον περιορισμό στις ομαδικές απολύσεις… (που κανένα επιχειρηματία δεν ενδιαφέρει και κανείς δεν το έχει θέσει)

Και την επέκταση στις συλλογικές συμβάσεις (λες και θα πρόκειται να τηρηθούν και αυτές που ισχύουν).

Αλλά με προσφάι… αυτές τις “επιτυχίες” Τσίπρα θα περάσουμε στην ουσία. Στα ψαλιδίσματα σε επιδόματα, προνόμια, εφάπαξ και αφορολόγητα ακόμη και στις συντάξεις πείνας…

Καβάλα στ άλογο λοιπόν ο Τσίπρας και στα εργασιακά (που θα δικαιώσουν το φάγωμα Κατρούγκαλου από την βοηθό του) άντε να τον σταματήσουν πρόωρες εκλογές την Άνοιξη ή το καλοκαίρι όπως φαντάζονται στη Νέα Δημοκρατία.

Στο κάτω-κάτω ποιος είναι ο μεγάλος δαίμονας του Αλέξη Τσίπρα για το 2017. Η παραπέρα φτωχοποίηση από φόρους που ξεκινούν τον Ιανουάριο αρχίζοντας από τη θέρμανση, το τσιγάρο και τον καφέ.

Και ποιο είναι το μεγάλο αγκάθι του Τσίπρα (πέραν της φτώχειας και της ανεργίας) για το 2018. Είναι το υποχρεωτικό πλεόνασμα ύψους 3,5%.

Για την φτώχεια το τραπέζι στρώθηκε και δεν ξεστρώνεται… Το πλεόνασμα όμως του 3,5% παλεύεται. Και ίσως σύντομα εντός του 2017.

Η είσοδος του ΔΝΤ, η βοήθεια Ομπάμα (με το χαλί που στρώνει και για τον Τραμπ) σε συνδυασμό με τη λήξη του “συναγερμού” των δανειστών για την Ελλάδα, μετά τις Γερμανικές εκλογές τον Σεπτέμβριο του 2017, αφήνουν περιθώρια για μείωση του (3,5%) πλεονάσματος σε 1,5 που είναι το ζητούμενο.

Και τότε ποιος τον κατεβάζει από το άλογο τον Τσίπρα. Βεβαίως και ποιος θα είναι αυτός που θα τολμήσει να ξαναθυμίσει στον λαό τα περί πρώτης φοράς αριστερής κυβέρνησης στην Ελλάδα.

Άντε να παπαγαλίσεις αριστεριλίκια όταν, τότε, δεν θα υπάρχει (στο κράτος) ούτε ΔΕΗ, ούτε ΕΥΔΑΠ, ούτε λιμάνια, ούτε αεροδρόμια, ούτε λεωφορεία, τραμ και μετρό. Ούτε και κρατικές εκτάσεις για να μαλώνουμε… με τους επενδυτές.

Τι να τις κάνει λοιπόν τις πρόωρες εκλογές ο Τσίπρας όσο καταλαβαίνει πως γράφει το τελευταίο κεφάλαιο της μεταπολίτευσης.

Και συμφωνώ απόλυτα με αυτά που ορθότατα παρατήρησε χθες στην συνέντευξη του ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκος Μητσοτάκης επισημαίνοντας την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ (που ξέρουμε) προς το τέλος του.

Θα ρισκάρει εκλογές ο Τσίπρας για να διασώσει ποιους; Τον ΣΥΡΙΖΑ, τους ΑΝΕΛ ή τους εκτός ΣΥΡΙΖΑ αριστερούς των ΛΑΕ και της Κωνσταντοπούλου δίδοντάς τους την δυνατότητα να δικαιολογήσουν τον λόγο ύπαρξης τους (πολεμώντας τον προσωπικά). Αλίμονο να μαραζώνει από τέτοιο καημό… ο Αλέξης.

Αλίμονο και σε όσους περιμένουν από τον Τσίπρα να γράψει ιστορία, με την πρώτη φορά αριστερά στην Ελλάδα, για να δικαιώσει τους καταληψίες, τις αριστερές πορείες και τους τόνους αφισοκολλήσεις…

Αλίμονο και τρισαλίμονο όμως και στους ΑΝΕΛ και ειδικά στους “53” που επιμένουν να παριστάνουν τους αριστερούς αγωνιστές τραυλίζοντας, που και που, κάτι ακατανόητα στα οποία κανείς δεν δίνει σημασία. Οι ΑΝΕΛ και οι “53” ας ετοιμάζουν την καμπούρα τους γιατί, μετά το Eurogroup της 5ης Δεκεμβρίου, ενώ θα παραμένουν κολλημένοι στον τοίχο, θα σηκώνουν νέα μέτρα και τέταρτο μνημόνιο. Και δεν έχουν και τον Στρατούλη να το σκίσει..

[ΠΗΓΗ: http://www.capital.gr/, του Γιώργου Κράλογλου, 15/11/2016]