ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΕΝΑ ΑΝΕΚΔΟΤΟ

theatrikes-maskes-orizontia_0Το 1981 γνώρισα τον Ανδρέα Λεντάκη. Έναν αγωνιστή της αντίστασης και έντιμο άνθρωπο της Αριστεράς. Τον είχα δάσκαλο στο Εργαστήρι Δημοσιογραφίας . Δεν πήρε πολύ για να γίνουμε και φίλοι, θυμάμαι στο πρώτο μάθημα στην τάξη μάς διηγήθηκε ένα ανέκδοτο του Ψυχρού Πολέμου: Ο γενικός γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Σοβιετικής Ένωσης επισκέπτεται τον Λευκό Οίκο. Μετά τις συνομιλίες ο Αμερικανός πρόεδρος τον προσκαλεί σε αγώνα δρόμου στον κήπο του προεδρικού μεγάρου. Ο Ρώσος δέχεται, αλλά χάνει. Την άλλη ημέρα οι αμερικανικές εφημερίδες έγραψαν: “Νίκη του καπιταλισμού επί του κομμουνισμού”, “Επιτυχία του αμερικανικού τρόπου ζωής”, “Ο πρόεδρος μας άφησε μίλια (!) πίσω τον Ρώσο ομόλογο του”. Ο Ρώσος δημοσιογράφος του πρακτορείου Τας, ωστόσο, είχε άλλη οπτική στα γεγονότα. Έστειλε το εξής τηλεγράφημα στη Μόσχα: “Σε αγώνα δρόμου που διοργάνωσε χθες στον Λευκό Οίκο ο Αμερικανός πρόεδρος και στον οποίο προσκλήθηκε να πάρει μέρος ο γενικός γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος, ο σύντροφος γραμματέας θριάμβευσε, καταλαμβάνοντας τη δεύτερη θέση, ενώ ο Αμερικανός πρόεδρος μόλις που κατάφερε να τερματίσει προτελευταίος” .

Την περασμένη εβδομάδα μάθαμε ότι ένα τρολ ήταν έμμισθος υπάλληλος του Μεγάρου Μαξίμου (έτσι λέγονται όσοι τρολάρουν , δηλαδή γράφουν ψευδείς ειδήσεις και επιτίθενται επί δικαίων και αδίκων στο διαδίκτυο). Χυδαίος υβριστής, όπως αποκαλύπτουν τα κείμενά του, και πρόθυμος να πετάξει τα εκκρίματα της ηλεκτρονικής του πένας σε όποιον τολμούσε να αντιταχθεί στην κυβέρνηση. Δεν έχει σημασία το όνομά του, άλλωστε καλύτερα να τον θυμούνται μόνον εκείνοι που τον υιοθέτησαν μαζί με τις πρακτικές του. Σημασία έχει ότι συμμετείχε στη δημιουργία θολού τοπίου γύρω από την αλήθεια των πραγμάτων, δυσκολεύοντας τους πολίτες να ξεχωρίσουν το αληθές από το μη. Σαν το ανέκδοτο της αρχής.

Πολύ θα δυσκολευτούν οι ιστορικοί του μέλλοντος να ξεχωρίσουν αν όσα συμβαίνουν στις ήμερες μας είναι και αυτά μέρος ενός μεγάλου ανέκδοτου σε συνέχειες ή κάτι άλλο δύσκολα προσδιοριζόμενο. Μερικοί μόνον τίτλοι βγαλμένοι από τα αριστερά έντυπα και ραδιόφωνα (όλα κομματικά όργανα του ΣΥΡΙΖΑ) θυμίζουν δημοσιογραφία και πολιτική της προαναφερθείσης ψυχροπολεμικής περιόδου. Απάνθισμα τίτλων από αυτή την εβδομάδα:

Ρ. Σβίγκου: «Δεν μπορεί να σταθεί μια αριστερή κυβέρνηση στην Ευρώπη χωρίς τη δύναμη της κοινωνίας». Μόνο τους αριστερούς τούς ψηφίζουν πολίτες. Τους άλλους τούς ψηφίζουν και τους στηρίζουν αποβράσματα της κοινωνίας , όπως θα έλεγε και το τρολ .

Π. Ρήγας:«Στην Αριστερά το πολιτικό σχέδιο είναι πάνω από τα πρόσωπα». Διπλή διάψευση. Και σχέδιο αποδείχθηκε ότι δεν υπάρχει και οι ημέτεροι κάνουν πάρτι, διοριζόμενοι στο Δημόσιο.

Φ. Βάκη: «Η δημοσιονομική κραιπάλη των κομμάτων της διαπλοκής οδήγησε m χώρα σε ασφυξία». Σωστά, άλλωστε ο ΣΥΡΙΖΑ πρόσθεσε μόνον 80 δισ. δάνεια, ως αποτέλεσμα μεγάλης… βαρουφακείας.

Δημ. Παπαδημούλης: «Η αναδιάρθρωση του ελληνικού δημόσιου χρέους, “κλειδί” για την επιστροφή της ελληνικής οικονομίας σε βιώσιμη ανάπτυξη.» Πώς δεν το είχε σκεφθεί κανείς νωρίτερα;

Ατέρμονες κοινοτοπίες που εμφανίζονται ως βαρύγδουπες αλήθειες. Επαναλήψεις του τύπου «Ξεμπερδεύουμε με το παλιό, κερδίζουμε το αύριο» αποτελούν καραμέλα για στελέχη και κομματικά έντυπα.

Εκεί, όμως, που παραδίδει κανείς τα όπλα είναι όταν διαβάζει το site που ίδρυσε (δεν ξέρω αν του ανήκει ακόμη) ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, αυτό που στον τίτλο του θυμίζει την καναδική εταιρεία εξόρυξης χρυσού στη Χαλκιδική. Σε εκτενές ρεπορτάζ για την εσωκομματική αντιπαράθεση Νίκου Παππά και Ευκλείδη Τσακαλώτου με τίτλο «Ο μνημονιακός μαρξιστής Τσακαλώτος», γράφει: «Στόχος του Ευκλείδη Τσακαλώτου είναι να τεθεί ανοιχτά και να καταγραφεί ως πολιτική ήπα του ΣΥΡΙΖΑ η μνημονιακή συνθηκολόγηση του περασμένου καλοκαιριού». Τα εσωκομματικά «φίλια πυρά» που δέχεται ο Ευκλείδης Τσακαλώτος είναι αρκούντως αιχμηρά, με πλέον χαρακτηριστικό ίσως τον τίτλο του «μνημονιακού μαρξιστή» που του αποδίδουν εκπρόσωποι του λεγόμενου ρεαλιστικού μπλοκ.

Σε αυτό το τελευταίο εσωκομματικό μπλοκ επικεφαλής είναι ο κ. Παππάς. Σωστά, γιατί άλλωστε ο υπουργός Επικρατείας έδειξε πόσο ρεαλιστής είναι με τον τρόπο που χειρίστηκε τις τηλεοπτικές άδειες, αναρωτιέμαι όμως για τον κ. Τσακαλώτο. Αφού θεωρεί πολιτική ήττα την περσινή εξέλιξη του δημοψηφίσματος, που από ΟΧΙ έγινε ΝΑΙ και οδήγησε στο τρίτο μνημόνιο, πώς δέχθηκε να γίνει υπουργός Οικονομικών; Προσέξτε, δεν έγινε υπουργός Πολιτισμού ή Μακεδονίας Θράκης, αλλά ο υπουργός που εφαρμόζει το μνημόνιο….

Εάν ζούσε ο Ανδρέας Λεντάκης, σίγουρα θα θυμόταν εκείνο το παλιό ανέκδοτο. Η φαντασία ξεπέρασε τη σημερινή πραγματικότητα του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία, ενώ η διακυβέρνηση ολοένα και προσομοιάζει στο σοβιετικό καθεστώς… Και αυτό δεν είναι καθόλου για γέλια…

[ΠΗΓΗ: ΑΓΟΡΑ, του Θόδωρου Ρουσόπουλου, 15/10/2016