Διαβάζω στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, κρεμασμένα στα περίπτερα, περίπου τα ίδια που βρίσκω και στην περιπλάνησή μου στο αρχιπέλαγος του ελληνικού διαδικτύου:”Βλέπει εκλογές ο Τσίπρας;”, “εξαντλήθηκε η φοροδοτική ικανότητα των πολιτών”, “στόχος, η επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων”, “αναρτήθηκε ο ΕΝΦΙΑ”, “Τηλεοπτικές άδειες, η ιστορία μιας διαπλοκής”, “στοιχειώνει τη ΝΔ το έλλειμμα” κι άλλα παρεμφερή…
Έλα μου, ντε! Βλέπει, ή δεν βλέπει εκλογές ο Τσίπρας; Τις ζεστές καλοκαιριάτικες νύχτες, άυπνος και καταϊδρωμένος, ήταν αδύνατο να κοιμηθώ: Ξύπνιος στο κρεβάτι με τα μάτια καρφωμένα στο ταβάνι, βασανιζόμουν συνέχεια με ένα φοβερό, τεράστιο δίλημμα, μεγαλύτερο κι από το “tobeornottobe” του Αμλέτου: Βλέπει άραγε εκλογές ο Τσίπρας; ή μήπως όχι;
Να έχω κι αυτή τη γυναίκα μου που να επιμένει -η… απολίτικη- ότι για τις αυπνίες μου δεν φταίει ο Τσίπρας που δεν ψήφισα, αλλά ο μπακαλιάρος που δεν έφαγα, το βράδι στην ψαροταβέρνα.
Η αγωνία μου, με πήγαινε από το ένα συμπέρασμα στο άλλο: Μεσάνυχτα με δυο τη νύχτα, έγερνα υπέρ του ότι βλέπει εκλογές. Αλλά μετά, αναλογιζόμουν ότι δεν τον αφήνει η Μέρκελ, άρα δυο τη νύχτα με πέντε τα χαράματα έκλινα περισσότερο στο ότι δεν βλέπει εκλογές. Ίσως γι αυτό τη σκοπιά 2-5 στο στρατό να τη λένε “γερμανική”, ποιος ξέρει… Όσο πλησίαζε το χάραμα, πάλι ερχόταν στη σκέψη μου πιο ισχυρό το ενδεχόμενο ότι σκέπτεται εκλογές, έτσι, για να αρχίσω αισιόδοξα τη μέρα μου.
Ακόμα, δεν έχω αποφασίσει τελεσίδικα, άλλωστε δεν με βοηθούν και τα media, που κιεκείνα αναρωτιούνται, αντί να δώσουν, επιτέλους, τη γραμμή, να ησυχάσω κι εγώ, να κοιμηθώ λιγάκι τα βράδια στο κρεβάτι μου… Μαδάω μαργαρίτες, άκρη δε βρίσκω, οι μισές λένε ναι, οι μισές όχι. Μετράω δημοσιεύματα, ούτε αυτά βοηθούν. Τα μισά λένε ότι βλέπει, τα άλλα μισά, όχι.
Πήγα σε μάγισσες, σε χαρτορίχτρες, να δω που χάνεται το βλέμμα του Τσίπρα. Τζίφος! Άλλες με πάνε από δω, άλλες από κει. Έτσι όπως πάμε, για ένα είμαι βέβαιος: Δεν θα είμαι ποτέ βέβαιος για το αν βλέπει ή όχι ο Τσίπρας εκλογές, τουλάχιστον μέχρι να τις προκηρύξει!
Το παραπάνω κείμενο ίσως εκληφθεί ως ευθυμογράφημα, κι εν πολλοίς, είναι! Πέραν αυτού, όμως, είναι και ενδεικτικό του καφενειακού τρόπου που αναπτύσσεται η (ας ην πούμε έτσι, καταχρηστικά) πολτιικήσυζήτηση στον τόπο μας. Η πλήρης, παντελής, εκκωφαντική απουσία ενός ριζοσπαστικού πολιτικού οράματος, που θα βγάλει τη χώρα από την κρίση, θα σπάσει κατεστημένα μικροσυμφέροντα των λίγων και προνομιούχων που δυσκολεύουν τις προσπάθειες των πολλών, θα εμπνεύσει τους Έλληνες και θα οδηγήσει αυτή τη γενιά και τις επόμενες σε μια νέα περίοδο ευμάρειας και πραγματικής ανάπτυξης, οδηγεί τη διαμόρφωση της πολιτικής ατζέντας με παραπολιτικά θέματα. Βλέπει ο Τσίπρας εκλογές; Θα επανέλθουν οι συλλογικές διαπραγματεύσεις; Μασάει η κατσίκα ταραμά;
Η συζήτηση περί την παραπολιτική, με όρους καφενείου (που μέσα από άκομψες, θρασείες και αναίτιες διακοπές και παράλληλους μονολόγους ανακυκλώνεται στις κατ’ ευφημισμό “πολιτικές συζητήσεις” των τηλεπαραθύρων) αποκαλύπτει μια θλιβερή διαπίστωση: Επειδή δεν υπάρχει καμία πολιτική πρόταση που να συνεπάρει τους Έλληνες, επειδή τίποτα δεν φαίνεται ικανό να μας ξεκολλήσει από το έλος, στο οποίο βυθιζόμαστε παρέα με κουνούπια, βατράχια κι άλλα νερόφιδα, επειδή καμία λυτρωτική προσπάθεια εξόδου της Ελλάδας από τη συνεχιζόμενη παρακμιακή πορεία δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα, όλοι μας -ανομολόγητα, αλλά και υποχρεωτικά- συνυπάρχουνμε στο έλος. Με όλα όσα έχει το έλος γύρω του, και μέσα του.
Ας συνεχίσουμε, λοιπόν, την “παραγωγική” συζήτηση: Βλέπει ο Τσίπρας εκλογές; Εσείς, τι λέτε;