Ουπς! Άστραψε και βρόντηξε ο ομότιμος… Η αυγουστιάτικη πανσέληνος τον μεταμόρφωσε, ως άλλο λυκάνθρωπο… Η ανάρτηση του μπλογκ politesaristoteli (δες εδώ), άγγιξε προφανώς κάποιες ευαίσθητες χορδές και κος Δημητριάδης το πήρε προσωπικά. Να ξεκαθαρίσουμε από την αρχή πως εδώ δεν θα κάνω τον δικηγόρο κανενός και σίγουρα όχι του διαβόλου…. Δεν μπορώ όμως να αντισταθώ στον πειρασμό να εκφράσω τη γνώμη μου.
Τι περιέγραψε ο αρθρογράφος στην ανάρτηση του politesaristoteli.blogspot.gr; Μια συζήτηση της οποίας υπήρξε αυτήκοος μάρτυς. Σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσα να πιστέψω πως όλη αυτή η συζήτηση ήταν αποκύημα της φαντασίας του… Σε αντίθετη περίπτωση θα έπρεπε να διαθέτει φαντασία καλπάζουσα… Εξ’ άλλου δεν υπήρχε λόγος να καταφύγει σε τέτοιο «τέχνασμα» για να πει τη γνώμη του… Όπως και εκατοντάδες άλλες φορές, θα μπορούσε να απλά να την εκφράσει ευθέως! Ξεκινώ λοιπόν με την υπόθεση πως η στιχομυθία είναι πραγματική…
Μας διαφεύγει όμωςτο σημαντικότερο γεγονός… Δύο άνθρωποι από διαφορετικά «στρατόπεδα» κάθονται δίπλα-δίπλα και συζητάνε χωρίς να βρίζονται, να χυδαιολογούν ή να πλακώνονται, υποστηρίζοντας ο καθένας τη δικιά του άποψη… Τολμώ να κάνω την ευχή μακάρι να ήταν έτσι όλοι οι antigold φίλοι μας…
Παραβλέποντας αυτό το σημαντικό γεγονός ο κος Δημητριάδης εμφανίζεται θιγμένος για τα περί του επιστημονικού αντικειμένου του σχόλια, αλλά αυτό που τον εξαγριώνει είναι η αναφορά στους δημοσίους υπαλλήλους… Η μεταφορά μιας συζήτησης δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση πως ο μεταφέρων δίνει δίκιο ή άδικο σε κάποιον. Αντίθετα, ο συγγραφέας του άρθρου στο politesaristoteli.blogspot τελειώνει με τη φράση «Τα συμπεράσματα ανήκουν σε όλους εσάς φίλοι αναγνώστες». Και καλά κάνει διότι τα λεγόμενα στη συζήτηση είναι προσωπικές απόψεις και δύσκολο να συμφωνεί κάποιος με ΟΛΑ…
Από την άλλη, καλά κάνει και ο κος Δημητριάδης και υπερασπίζεται τις απόψεις του, το αντικείμενό του και το δημοσιοϋπαλληλίκι του (όπως όλοι οι αγαπημένοι ψηφοφόροι του ΣΥΡΙΖΑ δημόσιοι υπάλληλοι) μόνο που καταφεύγει στη σφαίρα του φανταστικού για να το πετύχει αυτό… Και βέβαια στη τέχνη της εξωραϊσμένης λογοπλοκής, την οποία –όσο και αν δεν συμφωνούμε κατά καιρούς με τα γραφόμενά του και τις θέσεις του, κατέχει ως βετεράνος πανεπιστημιακός… (Εκτός φυσικά από τις περιπτώσεις που επιχειρεί να γράψει χιουμοριστικά κείμενα…)
Δεν έχω να προσάψω κάτι σε κανέναν, αλλά θα ήθελα να σημειώσω πως αυτός ο έμμεσος «διάλογος», έστω και εριστικός ενίοτε, μέσω των αναρτήσεων στα τοπικά μπλόγκ, είναι τουλάχιστον… ενδιαφέρων…