«Μόλις χθες έγινε γνωστό ότι ο δείκτης PMI, που δείχνει την πορεία της μεταποίησης, υποχώρησε σημαντικά τον Ιούλιο, κάτω από τις 50 μονάδες, δηλαδή από το όριο που χωρίζει την ανάπτυξη από την ύφεση».
Την ώρα που ο πολύς λαός «παίρνει τα μπάνια του», για ποιο θέμα της τρέχουσας επικαιρότητας θέλετε να μιλήσουμε; Για το πώς θα οργανωθεί ο διάλογος περί τη «συνταγματική αναθεώρηση»; Για το ποιες αλλαγές στο επιτελείο του σχεδιάζει ο Τσίπρας και ο Μητσοτάκης; Για το πότε η Νέα Δημοκρατία θα αρχίσει να εργάζεται στα νέα της γραφεία; Ή μήπως για το πόσα χρήματα πλήρωσε ο ντι Κάπριο στη συναυλία του Ρέμου στη Μύκονο;
«Είν’ οι προσπάθειες μας, των συφοριασμένων, είν’ οι προσπάθειές μας σαν των Τρώων» έγραφε πριν από 70 χρόνια –σαν χθες- ο Καβάφης, αναπλάθοντας με το δικό του, ξεχωριστό τρόπο το αρχαίο «των οικιών υμών εμπιμπραμένων, υμείς άδετε». Κακότεχνες προσπάθειες να μετατοπιστεί το επίκεντρο της προσοχής των πολιτών από τα φλέγοντα οικονομικά ζητήματα σε αλλότρια, συνταγματικά, life- style, παραπολιτικά…
Κι όμως «it’s the economy» που καθορίζει την πορεία των πραγμάτων συνεπώς και την τύχη όσων αποφασίζουν γι αυτά. Κι η ελληνική οικονομία, όπως άλλωστε και το πολιτικό κατεστημένο της χώρας, βαδίζουν πλησίστιοι προς το γκρεμό. Μόλις χθες έγινε γνωστό ότι ο δείκτης PMI, που δείχνει την πορεία της μεταποίησης, υποχώρησε σημαντικά τον Ιούλιο, κάτω από τις 50 μονάδες, δηλαδή από το όριο που χωρίζει την ανάπτυξη από την ύφεση.
Τι σημαίνει αυτό, πρακτικά; Μείωση του όγκου παραγγελιών που καταγράφεται συνεχώς κάθε μήνα επί δυο συνεχόμενα χρόνια, περιορισμός των αποθεμάτων αγορών κι έτοιμων προϊόντων, μείωση των εισροών από μονάδες μεταποίησης λόγω συνεχούς μείωσης της ζήτησης και παράλληλης αύξησης του κόστους, νέα υποχώρηση των τιμών εκροών, επιμήκυνση του χρόνου παράδοσης των παραγγελιών. Με δυο λόγια, καθίζηση του εμπορίου και της κατανάλωσης.
Την ίδια ώρα, παρά τη μικρή μείωση της ανεργίας, τα ποσοστά απασχόλησης των Ελλήνων είναι ιδιαίτερα χαμηλά: Σύμφωνα με το δελτίο της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας από το 2015 ξανάρχισε η υποχώρηση στην παραγωγή νέων θέσεων εργασίας, κάτι που κάνει ακόμα πιο δύσκολη την είσοδο νέων παραγωγικών πολιτών στην αγορά εργασίας. Κι όχι μόνο αυτό: Οι αμοιβές υποχωρούν ακόμα πιο χαμηλά, η εργασιακή ανασφάλεια λαμβάνει χαρακτήρα επιδημίας, όχι μόνο στους τομείς της οικονομίας που πλήττονται από την τωρινή κατάσταση, αλλά και σε εκείνους που εμφανίζουν έστω και μικρή αύξηση της απασχόλησης, όπως η μεταποίηση, οι μεταφορές και ο κατασκευαστικός κλάδος.
Παράλληλα, η τεράστια μείωση των εσόδων τον Ιούλιο, που επίσης χθες έγινε γνωστή, φέρνει ακόμα κοντύτερα στις γλίσχρες αποδοχές των Ελλήνων τον «κόφτη» σε μισθούς και συντάξεις του δημοσίου. Κι όλα αυτά τα ωραία, έγιναν γνωστά μέσα σε μια μόνο ημέρα!
Αντί, λοιπόν, να δούμε μια εξυγιαντική, λυτρωτική αντίδραση από τον πολιτικό κόσμο, από το κατεστημένο αυτού του τόπου που έγινε τέτοιο με τη δική μας ανοχή ή και επιδοκιμασία, μια αντίδραση που να γεννά πραγματική ελπίδα κι όχι φληναφήματα, αντίθετα βλέπουμε επικοινωνιακά κόλπα της πεντάρας, αφού οι μέρες είναι «χαλαρές, του Αυγούστου», κι ο κόσμος δεν ακούει, δεν διαβάζει δεν ενδιαφέρεται.
Αυτή είναι η σχέση του πολιτικού κατεστημένου με τη σημερινή ελληνική κοινωνία. Μια σχέση μόνιμης απόστασης, αδυναμίας επαφής, αδιαφορίας για τις προτεραιότητες και τις ανάγκες του μέσου Έλληνα πολίτη. Η οικονομία καταρρέει και το πολιτικό κατεστημένο «άδει».
«Άδει», ωσότου πάει στον Άδη, μαζί με την οικονομία…
[ΠΗΓΗ: http://www.politically.gr/, του Καλλικέλαδου, 3/8/2016]