ΚΑΤΙ ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΚΑΛΑ ΣΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΑΣ…

1«Αν πάντως αληθεύει ότι ο κ. Τσίπρας ονειρεύεται να μοιάσει στον αείμνηστο Ανδρέα Παπανδρέου, θα πρέπει να ξέρει ότι σε αντίστοιχη περίπτωση ο κάθε Φίλης θα είχε ενημερωθεί για την αποπομπή του… από το ραδιόφωνο. Βεβαίως, έστω και η σκέψη περί σύγκρισης αποτελεί πολιτική ιεροσυλία. Είναι σα να συγκρίνεις γίγαντες με νάνους».

Όταν η αντίδραση πολιτών κατά της εκάστοτε εξουσίας μέσω συλλαλητηρίων αρχίζει να χαρακτηρίζεται από τους εκπροσώπους της εξουσίας ως μία δράση που κινείται στα όρια της συνταγματικής ανοχής, τότε κάτι δεν πάει καλά με το δημοκρατικό συναίσθημα της εξουσίας αυτής. Η κυβέρνηση έχει παίξει το παιχνίδι του ταξικού διαχωρισμού. Ας μην μπούμε και σε παιχνίδι εθνικού διχασμού…

Κάτι έχει αρχίσει να μην πηγαίνει καλά στη δημοκρατία μας. Βγαίνει για παράδειγμα ο κ. Φίλης και δηλώνει ότι το κίνημα “παραιτηθείτε” είναι τη μία… σχεδόν αντισυνταγματικό, την άλλη ότι συμμετέχουν ακροδεξιά στοιχεία, ότι είναι από πίσω η Νέα Δημοκρατία ή ότι είναι υπονομευτική για την κυβέρνηση κίνηση χωρίς ονοματεπώνυμο. Τι να πει κανείς… Οι “παραιτηθείτε” είναι υπονομευτές της κυβέρνησης και της Δημοκρατίας έτσι όπως την ερμηνεύει ο κ. Φίλης. Ενώ οι “Αγανακτισμένοι” ήταν λαϊκοί αγωνιστές…. Φυσικά, υπάρχει διαφορά. Ότι τότε τις… κατσαρόλες τις βάραγαν οι ΣΥΡΙΖΑίοι.

Βέβαια, το χειρότερο είναι ότι ο άνθρωπος αυτός, με την συγκεκριμένη νοοτροπία, δεν κατέχει μία ασήμαντη υπουργική θέση. Είναι υπουργός Παιδείας. Είναι εκείνος που έχει την ευθύνη και το πρόσταγμα για τις κατευθύνσεις στην εκπαίδευση των παιδιών. Τη γαλούχηση της νέας γενιάς. Δεν είναι αστείο το πράγμα. Πρόκειται περί ενός ανθρώπου με αν μη τι άλλο ακραίες και αμφιλεγόμενες απόψεις για να μην χρησιμοποιήσω ευθέως τον χαρακτηρισμό “φασίζουσες” που νομίζω ότι μάλλον αρμόζει περισσότερο.

Όμως δεν έχω τόσο πρόβλημα με τον κ. Φίλη και τον κάθε Φίλη, μια και οι αλαζονικές δηλώσεις υπουργών και κυβερνητικών στελεχών δίνουν και παίρνουν. Τι να πει κανείς για τον κ. Κατρούγκαλο ή τον κ. Κυρίτση και τόσους άλλους. Εκείνο που κυρίως προβληματίζει και ανησυχεί είναι η σιωπή του Μαξίμου. Μία σιωπή που όσο συνεχίζεται αρχίζει να γίνεται ένοχη. Τα ρεπορτάζ αναφέρουν ότι ο πρωθυπουργός εκνευρίστηκε με τον υπουργό του. Ε και; Δεν τον διατηρεί στη θέση του; Πού είναι τα αντανακλαστικά του κ. Τσίπρα αν δεν συμφωνεί με τα όσα υποστηρίζει – και όχι μόνο στην υπόθεση αυτή – ο κ. Φίλης;

Αντιλαμβάνομαι ως ένα σημείο την δυστοκία ενός πρωθυπουργού που στηρίζεται σε μόλις 153 ψήφους να δυσαρεστήσει έστω και έναν βουλευτή ή υπουργό. Όμως σε όλα υπάρχουν και όρια. Εκτός και αν ο κ. Φίλης βολεύει… Αν λειτουργεί προβοκατόρικα γα να αλλάζει την επικοινωνιακή ατζέντα. Πιθανώς να συμβαίνουν και τα δύο. Και ο κ. Φίλης να είναι ένας ακραίους ιδεοληπτικός αλλά και η συμπεριφορά του να βολεύει την κυβέρνηση.

Αν πάντως αληθεύει ότι ο κ. Τσίπρας ονειρεύεται να μοιάσει στον αείμνηστο Ανδρέα Παπανδρέου, θα πρέπει να ξέρει ότι σε αντίστοιχη περίπτωση ο κάθε Φίλης θα είχε ενημερωθεί για την αποπομπή του… από το ραδιόφωνο. Βεβαίως, έστω και η σκέψη περί σύγκρισης αποτελεί πολιτική ιεροσυλία. Είναι σα να συγκρίνεις γίγαντες με νάνους. Όσα ελαττώματα και αν έχει ένας γίγαντας, ότι και να του καταλογιστεί, δεν μπορεί να συγκριθεί με έναν νάνο…

Ας ελπίσουμε πάντως ότι αυτή η πόλωση που προκαλούν οι γεμάτες αλαζονεία δηλώσεις διαφόρων κυβερνητικών στελεχών που επενδύουν σε εμπέδωση κλίματος ταξικής σύγκρουσης, δεν θα αποτελέσει αφορμή και για πραγματικές εκτροπές. Συνταγματικές ή μη… Γιατί όμως ανησυχούν τόσο πολύ στην κυβέρνηση; Φοβούνται μην καταρρεύσει το προφίλ του πολιτικά ισχυρού που χτίζουν προς τους Ευρωπαίους ώστε να διασφαλίζουν την ανοχή τους; Φοβούνται μήπως φανεί ότι έχουν αρχίσει να χάνουν κάθε επαφή με την κοινωνία;

[ΠΗΓΗ: capital.gr, 13/6/2016, Δημήτρη Παπακωνσταντίνου]