«Όσοι υποκλέπτουν την εξουσία με δημαγωγικά ψέματα ωθούνται συνεχώς στην επινόηση νέων μεγαλύτερων ψεμάτων με τα οποία προσπαθούν να καλύψουν την αποτυχία των προηγούμενων».
Αν είναι ακροδεξιοί πιστεύουν και υποστηρίζουν πως αντλούν το δικαίωμα για κάθε φρικαλεότητα από κάτι που θεωρούν φυσικό δίκαιο του έθνους και του αίματος.
Αν είναι ακροαριστεροί πιστεύουν πως αντλούν το δικαίωμα ακόμη και για φρικώδη εγκλήματα από αφηρημένες έννοιες όπως λαός, ταξική πάλη, ιστορικός υλισμός (τη θεωρία που πιστεύει πως ο κομμουνισμός είναι η νομοτελειακή κατάληξη της ιστορίας).
Αν θεωρείς τον εαυτό σου κλειδοκράτορα της νομοτελειακής κατάληξης της ιστορίας (ενώ στην πραγματικότητα χρήζεις ιδρυματισμού) πιστεύεις πως μπορείς να εκκαθαρίσεις από μερικές χιλιάδες ως μερικές δεκάδες εκατομμύρια μονάδες για να σώσεις το λαό ως αφηρημένη έννοια. Ενίοτε σε καταστάσεις παράκρουσης όπως του Πολ-Ποτ εξοντώνεις το λαό για να τον σώσεις…
Τα δυο άκρα ασκούν την εξουσία στο όνομα του έθνους ή του λαού, αμφότερες έννοιες αφηρημένες στο βαθμό που ο καθένας μπορεί να νιώθει μέλος της ομάδας χωρίς κάποια ιδιαίτερη προσπάθεια.
Αμφότερα τα άκρα της νεωτερικότητας μισούν θανάσιμα τη δημοκρατία και την αξιοκρατία των αγορών γιατί στερούν από την κρατική γραφειοκρατία και τους παραστρατιωτικούς μηχανισμούς την εξουσία να παρεμβαίνουν στις ζωές των ανθρώπων.
Τα δυο άκρα θεωρούν τα ατομικά δικαιώματα περιττές μικροαστικές συνήθειες αφού το υποκείμενο αν ανακαλύψει τη μια και μοναδική αλήθεια (ψευδαίσθηση της αλήθειας) δεν χρειάζεται τίποτα άλλο για να φτάσει στο απώτερο στάδιο της ολοκλήρωσης.
Οι άνθρωποι πάντα έχουν ιδιοτελείς επιδιώξεις, απλά οι απατεώνες υποκρίνονται πως τις απεμπολούν και πως θυσιάζουν το προσωπικό συμφέρον για το κοινό. Το σωστό βέβαια είναι να είναι θεμιτή η επιδίωξη του προσωπικού συμφέροντος και να υπόκειται σε κανόνες και πλήρη διαφάνεια. Αυτό είναι το πρόβλημα με τους αριστερούς που έχουν αποκτήσει μεγάλη περιουσία ενώ διαφημίζουν συνεχώς πως ό,τι κάνουν το κάνουν θυσιάζοντας τις θεμιτές ατομικές επιδιώξεις για το κοινό καλό.
Χαρακτηριστικό των δημαγωγών και των απατεώνων, όπως είπαμε, είναι πως όταν αποκαλύπτονται τα ψέματα και οι ιδιοτελείς τους επιδιώξεις αντιδρούν με ακόμη μεγαλύτερα ψέματα.
Τη στιγμή που η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ συνελήφθη κυριολεκτικά με την “κατσίκα στην πλάτη” στην υπόθεση του νόμου ο οποίος επιτρέπει τη συμμετοχή βουλευτών και υπουργών σε offshore εταιρείες, αντί να κάνει πίσω με ένα meaculpa, περνά στην αντεπίθεση.
Ιδού το ρεπορτάζ:
«…Με τη φράση “φωνάζει ο κλέφτης”, πηγές της κυβέρνησης απαντούν σε υψηλούς τόνους στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, τονίζοντας ότι “είναι αξιοθρήνητη η προσπάθεια της ΝΔ, πάντα σε συντονισμό με τις φυλλάδες που εξευτελίζουν συστηματικά τη δημοσιογραφία, να ξεσηκώσει παραπλανητικό θόρυβο γύρω από τον εκσυγχρονισμό και την αυστηροποίηση της νομοθεσίας του Πόθεν Έσχες».
Δήθεν αυστηροποίηση με τη νομιμοποίηση των πολιτικών να έχουν περιουσιακά στοιχεία σε offshore όπου η φορολογία είναι πολύ μικρότερη, είναι απάτη. Πόσο μάλλον όταν το Υπουργείο Οικονομικών απειλεί καθημερινά τους Έλληνες που έχουν κρύψει τις καταθέσεις σε στρώματα και κήπους πως αν δεν τα δηλώσουν θα τα χάσουν.
Αυστηροποίηση της νομοθεσίας για τις offshore υπήρξε παλιότερα όταν τα ακίνητα στην Ελλάδα που ανήκαν σε “εξωχώριες” υποχρεώθηκαν να καταβάλουν πολύ υψηλότερο φόρο. Έτσι αποκαλύφθηκε το πανάκριβο ακίνητο του απηνή διώκτη του νεοφιλελευθερισμού και αριστερού “φίλου” του λαού, κ. Άκη Τσοχατζόπουλου. Ήταν η αρχή των αποκαλύψεων που τον οδήγησε στην φυλακή.
Και συνεχίζουν οι κύκλοι του Μαξίμου με ύφος σέχτας που εκπλήσσει: “Για τα περί φορολογικών παραδείσων ας μιλήσουν καλύτερα με τον κ. Παπασταύρου”, σχολιάζουν και, τέλος, για τα περί “εκκωφαντικής σιωπής του Μαξίμου” υπενθυμίζουν στη ΝΔ “ότι χρωστούν ακόμα απαντήσεις για τα τιμολόγια και τα παρεάκια με τους εκβιαστές. Τους χαιρετισμούς μας στη μονταζιέρα.”.
Είναι προφανές πως πρέπει να διερευνηθούν όλες οι υποθέσεις του παρελθόντος της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ για τις οποίες υπάρχουν σκιές. Αυτό όμως δεν δικαιολογεί την παρούσα κυβέρνηση που κόπτεται για τη διαφάνεια να ψηφίζει νόμους ξετσίπωτης συγκάλυψης.
Αντί ο πρωθυπουργός να διερευνήσει ποιος και για ποιο λόγο πέρασε τη διάταξη αυτή στις 7.500 σελίδες του πολυνομοσχεδίου, διοχετεύει μέσω κύκλων τα περί αμαρτιών του παρελθόντος.
Δηλαδή, αν αποδειχτούν ενοχές και τιμωρηθούν παλαιότερες υποθέσεις αυτό σημαίνει ότι απαλλάσσει την κυβέρνηση από την προσπάθεια “ξεπλύματος” κάποιου ή κάποιων δικών της περιπτώσεων που εμπλέκονται με “εξωχώριες” εταιρίες; Γιατί επιχείρησε να περάσει το συγκεκριμένο νόμο κρυφά;
Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ αποτελείται από ένα μείγμα περιτριμμάτων του βαθέως ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ (ΑΝΕΛ) με την ιδεοληπτική μαγιά καφενόβιων που νομίζουν πως είναι μπολσεβίκοι της μεταπολιτευτικής αριστεράς. Η ετερογένεια σκοπών και ιδεολογιών είναι οφθαλμοφανής στη βάση.
Είναι προφανές πως το βαθύ παρακράτος της κομματοκρατίας που χρεοκόπησε τη χώρα τους μεταχειρίζεται με ιδιοτελείς σκοπούς. Όχι, δεν έγιναν μπολσεβίκοι εν έτει 2015 οι αργόμισθοι, οι φοροφυγάδες, οι πελάτες και οι μαφίες του δημοσίου που λυμαίνονται τη χώρα. Μόλις η καταστροφική διαχείριση της οικονομίας τους επόμενους μήνες θα αγγίξει μετά τον ιδιωτικό τομέα και τους ίδιους, θα μεταβληθούν σε απηνείς διώκτες της κυβέρνησης και της αριστεράς.
Η λύση είναι μία: κράτος δικαίου των αξίων αντί κομματικού κράτους των αχρήστων που έκαναν και οι προηγούμενοι και τωρινοί κυβερνήτες. Προσπάθεια από όλες τις πλευρές για τη σύνθεση μιας μεγάλης πολιτικής και κοινωνικής πλειοψηφίας η οποία θα δημιουργήσει σταθερές συνθήκες που θα προσελκύσουν επενδύσεις στη χώρα.
Κοινωνικό συμβόλαιο με καθαρούς όρους για όλες τις πλευρές και εργασία να καλύψουμε τον χαμένο χρόνο των αντιμνημονιακώνμπαρουφολογιών.
Όταν έρθουν οι επενδύσεις και αφού έχουν περάσει κάποια χρόνια και έχουν δημιουργήσει πλούτο, κοιτάμε πως θα ρίξουμε μεγαλύτερο βάρος στην αναδιανομή και το κοινωνικό μέρισμα.
Προς το παρόν, όποιος υπόσχεται ταξικά προσανατολισμένη πολιτική και αναδιανομή, το μόνο που υπάρχει να αναδιανείμει είναι η μιζέρια. Όταν για τους άλλους δεν θα υπάρχει παρά μιζέρια και για τους ημέτερους “εξωχώριες” και αργομισθίες η έκρηξη θα είναι θέμα χρόνου.
Δεν είναι η πρώτη φορά στο ζήτημα με τις “εξωχώριες” που η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα εμφανίζει αυτοκτονικές τάσεις. Η διαπραγμάτευση πέρυσι πολιτική αυτοκτονία ήταν και ας άργησε ο λογαριασμός για δώδεκα μήνες περίπου. Η εξόντωση των μικρομεσαίων με φόρους και εισφορές πολιτική αυτοκτονία είναι, γιατί η φτωχοποίησή τους θα φέρει ακόμη μεγαλύτερη καταστροφή στους πιο αδύναμους.
[ΠΗΓΗ: capital.gr, του Κώστα Στούπα, 31/5/2016]