ΕΥΚΛΕΙΔΗ, ΚΑΗΚΑΜΕ;

tsakalotos-eykleidis-2_01424154003_0_0Πώς το έλεγε ο Τσακαλώτος; Αν φτάσουμε Μάη χωρίς συμφωνία καήκαμε… Τώρα που πάμε για… καλοκαίρι; Γιατί από ό,τι προκύπτει από τα ρεπορτάζ, στο Eurogroup δεν αναμένεται κάτι το θεαματικό. Στην καλύτερη περίπτωση θα μπορέσει να υπάρξει κάποια συμφωνία, ή κάτι σαν συμφωνία, στο Eurogroup  της 24ης Μαΐου. Οπότε αγαπητέ Ευκλείδη, τελικά καήκαμε;

Βεβαίως το ερώτημα αυτό μόνο ρητορικά μπορεί να εκφρασθεί. Γιατί επί της ουσίας, η οικονομία δεν… περίμενε τους νέους τακτικισμούς του κ. Τσίπρα για να καεί. Έχει ήδη φροντίσει γι’ αυτό ο πρωθυπουργός, σχεδόν από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε. Ωστόσο είναι ξεκάθαρο ότι μία νέα χρονοκαθυστέρηση, για να παίξει τον συνήθη ρόλο του σκληρά αντιστεκόμενου και μαχόμενου ο κ. Τσίπρας προκειμένου να αποκτήσει εσωκομματικά άλλοθι για την επιβολή ισοπεδωτικών μέτρων για την κοινωνία, θέτει πλέον σε αμφισβήτηση την όποια ακόμη δυνατότητα μπορεί να υπάρχει για ανασύνταξη δυνάμεων –κάποια στιγμή– στην οικονομία. Οι νέοι ακροβατισμοί υπάρχει ο κίνδυνος να δώσουν τη χαριστική βολή.

Και αυτό μόνο σε ό,τι αφορά την οικονομία. Γιατί δυστυχώς υπάρχουν και ακόμη πιο επικίνδυνα μέτωπα, όσο και αν συνολικά οι καταστάσεις συνδέονται μεταξύ τους. Έχοντας ρίξει το βάρος στην σφαγιαστική και καταστροφική για την οικονομία κυβερνητική πολιτική, έχει πέσει σε δεύτερη μοίρα ενδιαφέροντος η πολύ σοβαρή κατάσταση που διαμορφώνεται σε σχέση με τα εθνικά θέματα. Γιατί και το Προσφυγικό, εθνικό θέμα είναι. Εκεί λοιπόν η κατάσταση γίνεται κάθε μέρα και πιο επικίνδυνη. Και οι εξελίξεις στην Τουρκία με την πολιτική κρίση που σοβεί, την κάνει ακόμα πιο επισφαλή.

Δεν πρέπει ουδείς να λησμονεί, ότι ο Νταβούτογλου, που πλέον βρίσκεται εκτός παιχνιδιού, ήταν και ο κύριος συνομιλητής της Τουρκίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση, ή τουλάχιστον ο άνθρωπος με τον οποίο θα μπορούσαν κάπως να συνεννοηθούν. Αυτή την ώρα, είναι άγνωστο τι θα επιλέξει να κάνει ο Ερντογάν. Και πόσο θα σηκώσει τους τόνους σε όλα τα επίπεδα. Και στις σχέσεις με την Ε.Ε. αλλά και με την Ελλάδα. Το βέβαιο είναι ότι η πολιτική κρίση στην Τουρκία αναβαθμίζει όλους τους κινδύνους και τις απειλές που προέρχονται από αυτήν. Και για τα ελληνοτουρκικά και για το Προσφυγικό.

Αν υπήρχε η παραμικρή ιστορική γνώση ή μελέτη της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής στο κυβερνητικό στρατόπεδο, θα μπορούσαν να αντιληφθούν το τι διακυβεύεται. Βεβαίως δεν έχουμε την ψευδαίσθηση ότι η ελληνική κυβέρνηση αντιλαμβάνεται τις εξελίξεις και μπορεί να τις αφουγκρασθεί με τον σωστό τρόπο και να τις διαχειριστεί. Η ανύπαρκτη εξωτερική πολιτική μέσω ενός υπουργού… φαντομά και η παντελής απουσία της ελληνικής διπλωματίας από όλες τις κρίσιμες εξελίξεις, δεν παρέχουν οποιαδήποτε εγγύηση και εφησυχασμό. Σε άλλες εποχές, άλλοι παλαιότεροι ηγέτες ίσως και να μπορούσαν να αξιοποιήσουν την ανασφάλεια της Ευρώπης αλλά και την αναβάθμιση του τουρκικού κινδύνου προς όφελος της χώρας.  Σήμερα, το μόνο που μπορεί κανείς να ελπίζει είναι να μην ακολουθήσει τη χρεωκοπία της χώρας κάποια εθνική καταστροφή.

 

[ΠΗΓΗ: capital.gr, του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου, 6/5/2016]