ΗΜΕΡΑ ΣΚΕΨΗΣ

?“?œ

Ήρθε άλλη μια 17 Νοέμβρη… Ο μικρός μου γιός είναι χαρούμενος που δεν έχει σχολείο, αλλά όταν τον ρώτησα αδιάφορα τι είναι «αυτό το… Πολυτεχνείο», δεν είχε ξεκάθαρη άποψη. Καλά που υπάρχει και η Wikipaedia… Και λογικό βέβαια, αφού η υπόθεση του Πολυτεχνείου σε κάθε σχολείο αποκωδικοποιείται στα παιδιά ανάλογα με την άποψη του εκπαιδευτικού που έχει αναλάβει να εκφωνήσει τον πανηγυρικό της ημέρας.
Όσο για εμάς τους μεγαλύτερους, ο πανδαμάτωρ χρόνος έχει αμβλύνει μνήμες και θύμισες… Θυμάται κανείς πως στις πρώτες πορείες για το Πολυτεχνείο είχαμε και νεκρούς; Στις 16 Νοεμβρίου 1980, πέφτουν νεκροί ο Κύπριος φοιτητής Ιάκωβος Κουμής και η εργάτρια από το Περιστέρι, Σταματίνα Κανελλοπούλου -θύματα και οι δύο της αστυνομικής βίας– στην πορεία του Πολυτεχνείου. Αδιανόητο, έτσι;
Τι να πεις σήμερα… Η πορεία στην Αμερικανική Πρεσβεία τι νόημα έχει; Για να φωνάξουν «Έξω τώρα οι Αμερικάνοι» (!!!) Σε αυτή τη χώρα η επαναστατικότητα περισσεύει τελευταία… Περισσότερο σαν τοπικό έθιμο έχει καταντήσει η πορεία, που πάς για λίγη επαναστατική γυμναστική, παρά εκδήλωση διαμαρτυρίας.
Θα πρότεινα λοιπόν σε αυτούς που «θα πάνε στην πορεία» της Αθήνας, να κάτσουν σπίτι τους και να σκεφτούν το πραγματικό νόημα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Αλλά έχουν κανονίσει και «καφέ στην πλατεία» μετά την πορεία, ή κεμπάπ στο Θανάση, στο Μοναστηράκι… Έχει και καλή μέρα βλέπεις…
Και βέβαια, οι πραγματικοί αγωνιστές του Πολυτεχνείου, –όχι αυτοί που έγιναν βουλευτές και υπουργοί–, παραμένουν ανώνυμοι και άγνωστοι στο πλατύ κοινό. Αλλά έτσι γίνεται πάντα, οι λίγοι επωφελούνται από τον αγώνα των πολλών…
Άντε, και του χρόνου, ραντεβού έξω από την Αμερικανική Πρεσβεία να φωνάξουμε «έξω τώρα οι Αμερικάνοι» – την ίδια στιγμή που ο ίδιος ο πρωθυπουργός τους εκλιπαρούσε πριν λίγες εβδομάδες να έρθουν να επενδύσουν στην Ελλαδίτσα… Λέω τίποτα λάθος;