Monthly Archives: July 2014

Ο ΣΥΡΙΖΑ ΒΛΕΠΕΙ ΠΑΝΤΟΥ ΣΚΟΥΡΙΕΣ

vouli79-thumb-large

Εν κρυπτώ επιχειρεί η κυβέρνηση να διευθετήσει τις εκκρεμότητες με την επένδυση στις Σκουριές Χαλκιδικής, κατήγγειλε χθες ο ΣΥΡΙΖΑ κατά την πρώτη ημέρα συζήτησης του νομοσχεδίου του υπουργείου Περιβάλλοντος για τα δάση. Σύμφωνα με την εισηγήτρια της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κατερίνα Ιγγλέζη, η κυβέρνηση βάζει την τελική υπογραφή σε σχέση με τη νομιμοποίηση της επένδυσης στη Χαλκιδική, ανάβοντας το πράσινο φως για την κατασκευή του εργοστασίου εξόρυξης χρυσού στην περιοχή. Όπως ισχυρίζεται η Ιγγλέζη, «η διευθέτηση που είναι χαμένη μέσα στο πολυσέλιδο κείμενο φωτογραφίζει τα συμφέροντα της εταιρείας», καθώς αναφέρει ότι στις περιπτώσεις επιτρεπτών παρεμβάσεων του παρόντος νόμου για την έγκριση δόμησης και την άδεια δόμησης τυχόν κτιριακών εγκαταστάσεων που ανεγείρονται κατά τις κείμενες διατάξεις, δεν απαιτείται η ύπαρξη “προσώπου γηπέδου”, όπως αυτή ορίζεται κάθε φορά από ειδικές ή γενικές διατάξεις της πολεοδομικής νομοθεσίας . Στο ίδιο θέμα αναφέρθηκε και ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Βαγγέλης Αποστόλου. Υποστήριξε ότι το άρθρο 52 του νομοσχεδίου δίνει τη δυνατότητα σε εταιρείες μεταλλείων να εκμεταλλεύονται δασικές εκτάσεις και να ανεγείρουν εγκαταστάσεις μετά την έκδοση Απόφασης Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων (ΑΕΠΟ). Όσο για το ΚΚΕ, ο βουλευτής του Νίκος Μωραΐτης χαρακτήρισε τις ρυθμίσεις αντιλαϊκές και υπογράμμισε ότι ωφελούν το μεγάλο κεφάλαιο (!).

Στο μυαλό μας έρχεται αυθόρμητα μια ερώτηση: Ποιος αλήθεια ο λόγος να εγκρίνεται μια μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, να εκδίδεται Απόφαση Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων (ΑΕΠΟ), και να μην μπορείς να εκτελέσεις το έργο; Σε αυτό μπορούν να μας διαφωτίσουν οι διαφωνούντες βουλευτές;

[ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 23/07/2014]

 

ΕΣΥ ΕΦΥΓΕΣ ΝΩΡΙΣ…

Eco Warrior SuitΣυνάδελφος σχολιαστής σε ανάρτησή του στο Politesaristoteli.blogspot την Κυριακή 20 Ιουλίου με τίτλο «Πράσινα Σκωπτικά», αναφέρθηκε στον καλό καθηγητή Νίκο Μάργαρη, που μας άφησε πριν από έναν περίπου χρόνο και σε κάποιες ατάκες που είχε πει.

Ο Νίκος Μάργαρης, που εκτός από Πανεπιστημιακός ήταν και αξιόλογος δημοσιογράφος, αν και στην αρχή της καριέρας του ήταν από τους νεώτερους καθηγητές Πανεπιστημίου αλλά και διευθυντής στον Τομέα Οικολογίας του ΑΠΘ, φρόντισε να αποτινάξει από πάνω του τον χαρακτηρισμό «οικολόγος», υιοθετώντας το «περιβαλλοντολόγος», ακριβώς για να μην τον μπερδεύουν με Οικολόγους Πράσινους, Βεργήδες και οικολογικές κινήσεις…

Ένα άλλο που έλεγε ο Μάργαρης ήταν το εξής: «Αυτούς που ανησυχούν υπερβολικά για την υγεία τους ονομάζουμε υποχόνδριους… Αυτούς που ανησυχούν υπερβολικά για το περιβάλλον τους ονομάζουμε οικολόγους… Επειδή ποτέ δεν θα αφήναμε την υπόθεση υγεία στα χέρια των υποχόνδριων, έτσι δεν πρέπει να αφήσουμε το περιβάλλον στα χέρια των οικολόγων…».

Δάσκαλε, πόσο δίκιο είχες…

Α, και για να μην ξεχνιόμαστε… Ο Μάργαρης είχε κατά γενική ομολογία, ακόμη και αυτών που δεν τον συμπαθούσαν, εξαιρετική αίσθηση του χιούμορ… Και δύο χρόνια πριν μας αφήσει, του πρότειναν από το Πανεπιστήμιο Αιγαίου να τον κάνουν ομότιμο, αλλά αρνήθηκε…

Σε αντίθεση με κάτι ομότιμους που ξέρω, οι οποίοι όσο και να το παλεύουν, από χιούμορ… άστα να πάνε….

Ο ΤΟΥΡΙΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΑΚΕΙΑ

url

Εμμέσως πλην σαφώς ακόμα και η «Εφημερίδα των Συντακτών» παραδέχεται σε σημερινό της άρθρο υπό τον τίτλο «Δεύτερες Σκέψεις», πως ο τουρισμός δεν λύνει όλα τα προβλήματά μας.

«Κι εκεί που όλοι περίμεναν με τα νέα ευνοϊκά νομοσχέδια να αρχίσουν τις εκσκαφές για μεγάλες τουριστικές μονάδες, τα μαντάτα από την Κρήτη και τη Χαλκιδική έρχονται λίγο μαύρα. Μείωση της ζήτησης σε Ρώσους τουρίστες: 35% στην Κρήτη και 25% στη Χαλκιδική. Μήπως να το ξανασκεφτούν, λοιπόν, οι επενδυτές πριν αρχίσουν το σκάψιμο για το Κάβο Σίδερο, τον κόλπο Πλάκας, τη Φανερωμένη, το Παλιούρι, τη Σιθωνία, το κτήμα Πραβίτα κ.α. Αν μειωθούν και οι πλούσιοι τουρίστες από τα εμιράτα, ποιοι θα πηγαίνουν μετά στα νέα πολυτελή 5στερα; Καλύτερα να φτιάξουν πολλά ωραία κάμπινγκ, που είναι φτηνά και οικολογικά, και κυρίως θα μπορούν να τα επισκέπτονται και Έλληνες τουρίστες, που θα τροφοδοτήσουν και την τοπική αγορά».

Βέβαια μόνο σαν απόπειρα χιούμορ θα μπορούσε να εκληφθεί η πρόταση των κάμπινγκ, αφού ως γνωστόν ο τουρισμός των κάμπινγκ είναι χαμηλής απόδοσης. Αποδεικνύεται για ακόμη μια φορά πως παράλληλα με τον εποχιακό τουρισμό, ο οποίος ποτέ δεν μπορεί να είναι και σίγουρος, πρέπει να κοιτάμε πάντα και την ανάπτυξη των άλλων τομέων σε κάθε περιοχή. Αυτά για όσους θέλουν να διώξουν κάθε επένδυση και να περιμένουμε να ζήσουμε με 2 μήνες τουρισμό – την μερίδα του λέοντος από τον οποίο καρπώνονται οι ξενοδόχοι και οι εστιάτορες…

 

Η ΝΕΑ ΓΕΝΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩΝ ΣΤΑ ΜΕΤΑΛΛΕΙΑ ΚΑΣΣΑΝΔΡΑΣ

10482297_308683742639142_4108686546843708256_n

Αρχές καλοκαιριού και οι φοιτητές σε όλη την επικράτεια προετοιμάζονται με πυρετώδεις ρυθμούς για την εξεταστική του εαρινού εξαμήνου. Οι παραδόσεις θεωρίας τελειώνουν και οι ημερήσιες επισκέψεις σε επιχειρήσεις ολοκληρώνουν τον κύκλο της γνώσης, επιτρέποντας στους φοιτητές να κατανοήσουν τις βασικές δραστηριότητες όλων των σταδίων της παραγωγικής διαδικασίας διαφόρων κλάδων και να γνωρίσουν το πεδίο εφαρμογής όλων όσων έμαθαν.

Η Ελληνικός Χρυσός υποδέχεται και καλωσορίζει τη νέα γενιά επιστημόνων της χώρας και τους δίνει την ευκαιρία να δουν το έργο της και να συνομιλήσουν με το επιστημονικό προσωπικό της εφ’ όλης της ύλης. Μέσα στους τελευταίους μήνες πραγματοποιήθηκαν αρκετές επισκέψεις φοιτητών στα εργοτάξια. «Πράγματα που μέχρι στιγμής βλέπαμε μόνο στα εργαστήρια, τα είδαμε τώρα σε πραγματική κλίμακα, ρεαλιστικά. Η δίκη μου αίσθηση ήταν δέος βλέποντας την τάξη μεγέθους αυτής της επένδυσης. Προσωπικά θα ήθελα πάρα πολύ να συμμετέχω σε κάτι αντίστοιχο γιατί έτσι θα φέρουμε την ανάπτυξη στην χώρα μας.» Επισήμανε ο Βαγγέλης Κακάρογλου, τριτοετής φοιτητής του τμήματος Μηχανικών Ορυκτών

Πόρων του Πολυτεχνείου Κρήτης και η Κατερίνα Νιώτη, πρωτοετής φοιτήτρια του τμήματος Μηχανικών Περιβάλλοντος του Τ.Ε.Ι. Δυτικής Μακεδονίας, που βρέθηκε λίγες μέρες αργότερα στις εγκαταστάσεις, τον επιβεβαίωσε λέγοντας, «Μέσα από τα μαθήματα και τις εξετάσεις κατανοούμε πράγματα σε θεωρητικό επίπεδο αλλά μέσα από τέτοιες επισκέψεις μαθαίνουμε τι ακριβώς θα κάνουμε στην πράξη, ποιο θα είναι το αντικείμενο εργασίας μας. Βλέποντας το έργο από κοντά αισθάνθηκα πως θα μου άρεσε να δουλέψω σε αυτόν τον τομέα, άλλωστε η επιστήμη του περιβάλλοντος είναι απαραίτητη στο μεταλλευτικό κλάδο.»

Ανάλογα με την ειδικότητα τους ορίστηκε και ο προσανατολισμός και στόχος της ξενάγησης. Η ειδικότητα τους καθόρισε τις παρουσιάσεις που παρακολούθησαν καθώς και τα σημεία για τα όποια έγινε εκτεταμένη συζήτηση. Κάποιους τους εντυπωσίασαν οι υπόγειες εγκαταστάσεις, κάποιοι άλλοι εστίασαν στον περιβαλλοντικό έλεγχο ενώ δεν ήταν λίγοι εκείνοι που διαπίστωσαν και σχολίασαν θετικά την κοινωνική ωφέλεια που προκύπτει από την επένδυση. Η Αθανασία Μπαντούνα, τεταρτοετής φοιτήτρια του Γεωλογικού τμήματος του Πανεπιστημίου Πατρών σχολιάζει. «Εγώ νομίζω ότι είναι μια πολύ μεγάλη ευκαιρία για την Ελλάδα και όλους εμάς. Θα ήθελα να δουλέψω σε αυτόν τον κλάδο, στο κομμάτι της γεωλογικής έρευνας.»

Το ενδιαφέρον όλων ήταν συγκινητικό. Η Άννα Τάτσετ, φοιτήτρια του τμήματος Μηχανικών Περιβάλλοντος του Τ.Ε.Ι. Δυτικής Μακεδονίας δηλώνει με ικανοποίηση, «Το γεγονός ότι, από το πρώτο κιόλας έτος των σπουδών μου, μπόρεσα να δω ένα έργο στο οποίο μπορώ να εργαστώ στο μέλλον, με κάνει να συνεχίζω τις σπουδές μου με μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Η επιστήμη του περιβάλλοντος προοδεύει για να βοηθήσει τις βιομηχανίες να γίνονται όλο και πιο φιλικές προς το περιβάλλον. Το να μετέχω σε μια ανάλογη επένδυση θα μου έδινε τη δυνατότητα να συμβάλλω στην υλοποίηση αυτού του στόχου.»

Η δύναμη της γνώσης κατακτιέται έξω στο πεδίο, στο χώρο της δουλειάς. Μηχανικοί, γεωλόγοι, χημικοί, θέλουν να μάθουν τα πάντα, ρωτούν τεχνικές λεπτομέρειες και στοιχεία. Η λάμψη στο βλέμμα τους φανερώνει το πάθος τους για δημιουργία. Αυτοί είναι που θα εισάγουν τις καινοτομίες, αυτοί θα βελτιώσουν τις τεχνολογίες, αυτοί έχουν την ευθύνη για το αύριο και δεν τη φοβούνται, τη διεκδικούν. Ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος, τριτοετής φοιτητής του τμήματος Μηχανικών Ορυκτών Πόρων του Πολυτεχνείου Κρήτης μας λέει, «Είδαμε ένα χρήσιμο έργο που απασχολεί πολύ κόσμο, προσφέρει στην τοπική κοινωνία και σε όλη τη χώρα. Εγώ πήρα σήμερα μια χρήσιμη άποψη για το τι μπορώ να κάνω στο μέλλον σαν μηχανικός. Φαντάζομαι τον εαυτό μου να συμμετέχει σε ένα αντίστοιχο έργο- και το βλέπω ως μια μεγάλη πρόκληση αλλά και ευθύνη. Μακάρι να γίνουν κι άλλα τέτοια έργα και να εξελιχθούν όσα ήδη υπάρχουν γιατί είναι επιτακτική ανάγκη για την Ελλάδα και τους Έλληνες μια μακροχρόνια βιομηχανική ανάπτυξη. Όχι μόνο για το σήμερα αλλά και για το μέλλον.»

Όλες οι επισκέψεις ολοκληρώθηκαν με σύντομη ανταλλαγή απόψεων, σχετικά με το ποια πράγματα από όσα είδαν τους άρεσαν περισσότερο ή λιγότερο. Ο Αγγελος Βγενόπουλος, φοιτητής του Γεωλογικού τμήματος του Πανεπιστημίου Πατρών σχολίασε, «Στο τεχνικό κομμάτι είδα ένα οργανωμένο σύνολο παρουσιάσεων και ξενάγησης. Το καλύτερο ήταν ότι μας επετράπη να σπάσουμε κομμάτια από μεικτά θειούχα μεταλλεύματα και να πάρουμε μικρά πετρώματα με γαληνίτη, σφαλερίτη, ροδοχρωσίτη, σιδηροπυρίτη…»

Η εποχή της κρίσης μπορεί να τους έχει στερήσει αρκετά πράγματα, αλλά όχι την αισιοδοξία και το χαμόγελο. Νέοι με γνώσεις, ιδέες, όνειρα και ελπίδα. Η δική τους γενιά δεν ευθύνεται για την κρίση, αλλά ευθύνεται για τον τρόπο που θα την αντιμετωπίσει. Οι ίδιοι δηλώνουν έτοιμοι να αντιμετωπίσουν τις όποιες δυσκολίες δυναμικά και συγκροτημένα. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν τη δύναμη να τα αλλάξουν όλα. Με αισιοδοξία και γνώση. Ο Γιώργος Νησανάκης, τριτοετής φοιτητής του τμήματος Μηχανικών Ορυκτών Πόρων του Πολυτεχνείου Κρήτης εκφράζεται με ενθουσιασμό, «Και μόνο που μπαίνεις σε ένα τέτοιο έργο που είναι από τα μεγαλύτερα στην Ευρώπη και απασχολεί τόσο κόσμο, σου δίνει ικανοποίηση, ιδέες και κίνητρο να συνεχίσεις. Η κριτική που δέχεται η μεταλλευτική δραστηριότητα δεν με ενοχλεί. Ίσα-ίσα. Πρέπει να γίνεται. Γιατί μας βοηθάει να το ψάχνουμε περισσότερο και να βελτιώνουμε τις συνθήκες.» Την ίδια αντίληψη έχει και η Γεωργία Μαντή, φοιτήτρια του τμήματος Μηχανικών Περιβάλλοντος, «Είδα ένα έργο με σχεδιασμό σε βάθος χρόνου, που θα δώσει ευκαιρίες σε νέους ανθρώπους. Αυτό θέλω να κάνω όταν ολοκληρώσω τις σπουδές μου, να συμμετέχω σ ένα τέτοιο έργο, φροντίζοντας για το περιβάλλον στο οποίο θα εργάζομαι. Η δικιά μας γενιά θα είναι αυτή που θα βελτιώσει κι άλλο τις τεχνολογίες και τις συνθήκες. Γι’ αυτό προσπαθούμε.»

Αυτό είναι το όραμα της επόμενης γενιάς. Αυτά τα νέα παιδιά ονειρεύονται και σχεδιάζουν ένα καλύτερο μέλλον. Έχουν τη δύναμη, τη γνώση και την υπευθυνότητα, ώστε να δημιουργήσουν καινούργια έργα, σύγχρονων προδιαγραφών που θα οδηγήσουν τη χώρα σε ένα αύριο κερδοφόρο και ισχυρό, για τους ίδιους και για τις επόμενες γενιές, που το δικαιούνται.

[ΠΗΓΗ: ΜΕΤΑΛΛΕΥΤΙΚΑ ΝΕΑ ΜΑΪΟΥ-ΙΟΥΝΙΟΥ 2014, ΕΙΡΗΝΗ ΣΤΡΙΚΟΥ]