Μια μαγική βραδιά χάρισε στο πολυπληθές κοινό της η Ευανθία Ρεμπούτσικα χθες το βράδυ στην συναυλία που έδωσε στο Άλσος Αριστοτέλη των Σταγείρων Χαλκιδικής στα πλαίσια των Αριστοτελείων 2013.
Την συναυλία, την οποία απόλαυσαν περίπου 1200 άτομα, τίμησε με την παρουσία του και ο δήμαρχος του δήμου Αριστοτέλη κ. Χρήστος Πάχτας.
ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΟ VIDEO ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΑΓΙΚΗ ΒΡΑΔΥΑ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ
Στο πλαίσιο του 23ου Παγκοσμίου Συνεδρίου Φιλοσοφίας που γίνεται στην Αθήνα 4-10 Αυγούστου 2013, τo «Διεπιστημονικό Κέντρο Αριστοτελικών Μελετών» του ΑΠΘ διοργανώνει την “Προσκεκλημένη Συνεδρία”: «Αριστοτέλης και Σύγχρονη Επιστήμη». Διοργανώτρια της ειδικής αυτής Συνεδρίας είναι η κα Δήμητρα Σφενδόνη-Μέντζου, καθηγήτρια της Φιλοσοφίας της Επιστήμης στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
Άκουσε τη μαγική λέξη Αριστοτέλης ο ομότιμος καθηγητής γεωλογίας Α.Π.Θ. και γνωστός πολέμιος των μεταλλείων Σαράντης Δημητριάδης και είπε και αυτός να στείλει ένα μήνυμα στην κα Δήμητρα Σφενδόνη-Μέντζου, μήνυμα βεβαίως που δημοσιεύτηκε μόνο στο «έγκυρο» και «αντικειμενικό» blog του Παρατηρητηρίου Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων. Πριν δούμε το μήνυμα, να θυμηθούμε ποιος είναι ο Δημητριάδης. Κατ’ αρχάς για να μην μπερδευόμαστε, το «ομότιμος», είναι τιμητικός τίτλος που απονέμεται σε καθηγητές πανεπιστημίου, οι οποίοι αποχωρούν από την ενεργό υπηρεσία. Πως λέμε απόστρατος, κάπως έτσι. Μετά, ο Δημητριάδης είναι ο ίδιος Δημητριάδης που έχει αναρτήσει το εξής σχόλιο: «Να πάνε να γ….θούνε αυτοί και τα μεταλλευτικά τους τόξα. Τον τόπο μας δεν τον πουλάμε, πολύ περισσότερο δεν το χαρίζουμε για όλο το χρυσάφι του κόσμου. Οι Τούρκοι απλά μας φορολογούσαν, έστω και βαρειά. Αυτοί θέλουν να μας πάρουν τα πάντα, και την ψυχή μας μαζί…» (δες εδώ). Ο αθυρόστομος, οθωμανολάγνος μαχητής ομότιμος, είναι όμως περισσότερο γνωστός για τα σχόλια και τις κρίσεις που έσπευσε να διακηρύξει προς πάσα κατεύθυνση μόλις βγήκε η Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων της επένδυσης, μόνο που αποδείχθηκε ότι μίλαγε για άλλα αντί άλλων, αφού προφανώς ούτε που είχε διαβάσει την μελέτη (δες εδώ και εδώ)
Ακούστε λοιπόν τι σκέφτηκε ο ομότιμος… (Το μεταφέρω ολόκληρο για να μην κατηγορηθώ γι’ απομόνωση αποσπασμάτων και διαστρέβλωση του νοήματος…)
Αγαπητή κ. Μέντζου:
Υποκύπτω μόλις αυτή τη στιγμή στον πειρασμό να θέσω το εξής ρητορικό, ή και φιλοσοφικό αν θέλετε ερώτημα: Τι θα σκεφτόταν άραγε σήμερα ο Αριστοτέλης για την contemporary science, αν είχε τη δυνατότητα να επισκεφτεί την ιδιαίτερη πατρίδα του και να “θαυμάσει” όσα γίνονται εκεί με τη βοήθεια και εν ονόματι της contemporary science and technology; Και, αλήθεια, γιατί δεν διοργανώνεται(ε) ένα τέτοιο, ή και όποιο άλλο ανάλογο, συνέδριο στην πατρίδα του; Αν όχι τίποτε άλλο, τουλάχιστον για να αποτιμήσουμε ακόμα καλύτερα την αξία του αποφθέγματος πως πρέπει πρώτα να ζούμε (να μπορούμε να ζήσουμε) και μετά να φιλοσοφούμε (να μπορούμε να φιλοσοφήσουμε).
Κάποια οφειλόμενη επεξήγηση για το τι θα “θαύμαζε” σήμερα ο Αριστοτέλης στην ιδιαίτερη πατρίδα του:
1. Το με φρενήρεις ρυθμούς ανατριχιαστικό ξεκοίλιασμα του Κάκαβου, του πολύ οικείου του υποθέτω Κάκαβου, για την προπαρασκευή στο στάδιο αυτό του ενός εκ των δύο φραγμάτων απόθεσης των απόβλητων εμπλουτισμού του έργου των Σκουριών, που θα παράγονται με ρυθμό μέχρι 23.585 τόνων την ημέρα επί 20 ως 30 χρόνια και θα είναι επιβαρυμένα με την τοξική ουσία ισοπροπυλική ξανθάτη (αντιδραστήριο εμπλουτισμού του μεταλλεύματος). Το φράγμα αυτό (στον Καρατζά Λάκκο) είναι το ένα εκ των δύο προβλεπόμενων για το έργο των Σκουριών. Το δεύτερο (στο Λοτσάνικο) θα κατασκευάζεται παράλληλα με τη σταδιακή πλήρωση του πρώτου περιμένοντας τη σειρά του.
2. Το φαραωνικό μέγεθος των φραγμάτων αυτών, που σε αντίθεση με άλλα που εξυπηρετούν την αποταμίευση καθαρού νερού, προορίζονται για την αιώνια αποταμίευση τοξικών αποβλήτων. Και όταν λέω φαραωνικό μέγεθος αναφέρομαι στα εξής:
Το φράγμα στον Καρατζά Λάκκο θα έχει ύψος 169 μέτρα (από τη στέψη του μέχρι τον πόδα της κατάντη πλευράς του). Το φράγμα στο Λοτσάνικο θα έχει αντίστοιχο ύψος 159 μέτρα. Για σύγκριση: Το φράγμα του Aswan έχει ύψος 111 μέτρα. Το φράγμα Ataturk στην Ανατολία 169 μέτρα (τι σύμπτωση -αν το δικό μας το κάνουμε ένα μέτρο ψηλότερο θα τους φάμε -τι είναι ένα μέτρο τσιγκούνηδες). Το φράγμα Κρεμαστών έχει ύψος 135 μέτρα.
Για όσους δυσκολεύονται να φανταστούν τίς διαστάσεις αυτές εκφρασμένες σε μέτρα:
Ο Λευκός Πύργος μας έχει ύψος 33,9 μέτρα. Άρα, το καθένα από τα δύο φράγματα που θα κατασκευαστούν για να συσσωρευθούν πίσω τους τα τοξικά μεταλλευτικά απόβλητα της επεξεργασίας του υλικού που θα εξορύσσεται στις Σκουριές θα έχει ύψος πενταπλάσιο από αυτό του Λευκού Πύργου.
Τι θα έλεγε για όλα αυτά ο Αριστοτέλης άραγε; Να ένα ενδιαφέρον θέμα για επιστημονικό συνέδριο φιλοσοφίας.Καλό σας απόγευμα και καλή επιτυχία στο συνέδριό σας στην Αθήνα.
Σ.Δ.
Να ξεκινήσουμε με την ισοπροπυλική ξανθάτη, για την ακρίβεια την νατριούχο ισοπροπυλική ξανθάτη, η οποία με το εμπορικό όνομα SIPX είναι ένα από τα πλέον χρησιμοποιούμενα κύρια αντιδραστήρια επίπλευσης, που απορροφάται επιφανειακά και μετατρέπει το ορυκτό σε υδρόφοβο, σχηματίζοντας µία οργανομεταλλική ένωση στην επιφάνεια του. Είναι δηλαδή ένας συλλέκτης, στην ορολογία της μεταλλευτικής. Όπως και με όλα τα χρησιμοποιούμενα αντιδραστήρια, αφενός η χρήση του είναι εγκεκριμένη, αφετέρου οι συγκεντρώσεις του είναι μικρές και κατά τη χρήση του λαμβάνονται όλα τα απαραίτητα μέτρα εξουδετέρωσης για να μη διαρρεύσει στο περιβάλλον σε επικίνδυνες συγκεντρώσεις. Αν είναι έτσι, και η βενζίνη εμφανίζει τοξικότητα και κίνδυνο στο χειρισμό και αποθήκευσή της, οπότε Σαράντη, τι; Να τα κλείσουμε όλα τα πρατήρια;
Στο επόμενο θέμα, ο ομότιμος Σαράντης ή έχει κάποιο πρόβλημα με τα νούμερα, ή μας περνάει για χαζούς (για να μπούμε στο κλίμα των απαντήσεων του Σαράντη…). Απορώ μάλιστα μήπως αρχίζει να τα χάνει λίγο, διότι αυτό το γραπτό δεν απευθύνεται στο παρεάκι του Παρατηρητήριου Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων και των μικρόνοων που το διαβάζουν και ανεβάζουν κολακευτικά σχόλια… Το έστειλε σε μια καθηγήτρια που (σε αντίθεση με τον ίδιο) είναι γνωστή για το έργο της και την προσφορά της στην επιστήμη που υπηρετεί και όχι για εξωπανεπιστημιακούς «αγώνες»…. Και συγκρίνει το Φράγμα του Ασσουάν, που εκτείνεται σε μήκος 3,26 χιλιομέτρων και φαίνεται από το διάστημα, με το φράγμα τελμάτων στον Καρατζά Λάκκο και το Λοτσάνικο. Που να του εξηγήσεις τώρα περί διαστασιολόγησης υδραυλικών έργων, περί σχέσεως ύψους, μήκους και έκτασης ενεργής επιφάνειας φραγμάτων, χωρητικότητας, κ.λπ…. Ο άνθρωπος είναι αλλού, υπεράνω… Η πλάκα τώρα ποιά είναι; Και ο ίδιος και το παρεάκι του Παρατηρητηρίου νομίζουν ότι έκαναν εξυπνάδα… Τόσο μεγάλη μπαρούφα έχω να ακούσω πολύ καιρό… Μεγαλύτερη και από του Τσίπρα που μπέρδεψε την Ναόμι Κλάιν με την Ναόμι Κάμπελ….
Αγαπητέ Σαράντη, στις 9 Αυγούστου έχει Γιορτή της Σαρδέλας στην Παραλία Κύμης, στην Εύβοια… Πολύ πιθανόν του Αριστοτέλη που ζούσε στα παραθαλάσσια αρχαία Στάγειρα, να του άρεσαν οι σαρδέλες, οπότε γιατί δεν συσχετίζεις το γεγονός και να στείλεις κι εκεί κανένα υπόμνημα να κατακεραυνώσεις τα φαραωνικά φράγματα της Ελληνικός Χρυσός; Να δεις που θα το δημοσιεύσουν και στο Παρατηρητήριο….
Αρχαίοι συγγραφείς όπως ο Διόδωρος και ο Πλίνιος αναφέρουν τη χρήση της φωτιάς σε μεταλλεία για την εξόρυξη των σκληρών πετρωμάτων, για παράδειγμα στα μεταλλεία χρυσού της Αιγύπτου, γεγονός που σημαίνει ότι πυράκτωναν με τη φωτιά το πέτρωμα και απότομα το έψυχαν με νερό. Έτσι, προκαλούσαν τη ρηγμάτωση του σκληρού πετρώματος, με αποτέλεσμα να ακολουθεί έπειτα η εξόρυξη με τη βοήθεια των εργαλείων. Ο τρόπος εξόρυξης με τη χρήση της φωτιάς σε πολλές περιοχές της Ευρώπης διατηρήθηκε έως και το 19ο αιώνα.
Η μέθοδος εξόρυξης με τη χρήση φωτιάς θα ήταν εφαρμόσιμη για την εξόρυξη μεταλλεύματος στην ύπαιθρο και πιθανόν να ήταν αποτελεσματική για μεταλλεύματα χρυσού σε πυριτικά σκληρά πετρώματα, παράλληλα με τη χρήση τρυπανιών. Για την εξόρυξη μεταλλευμάτων όμως σε διάφορα βάθη, η φωτιά θα ήταν επικίνδυνη και δύσκολη γιατί οι καπνοί της θα προκαλούσαν σοβαρά προβλήματα αερισμού για τους εργαζομένους. Στο Λαύριο δεν είναι σίγουρο εάν εφαρμόστηκε η μέθοδος της φωτιάς για την εξόρυξη των μεταλλευμάτων.
Τρεις μουσικές εκδηλώσεις, που εστίασαν στην ανάδειξη της ελληνικής λαϊκής κληρονομιάς και στην προώθηση του έντεχνου ελληνικού τραγουδιού πραγματοποιήθηκαν το πρώτο δεκαπενθήμερο του Ιουλίου στο Δήμο Αριστοτέλη, στο πλαίσιο διεξαγωγής και αναβίωσης «Των Αριστοτελείων», ενός από τους σημαντικότερους πολιτιστικούς θεσμούς της ελληνικής ιστορίας.
Τα λαϊκά γλέντια με την «Αθηναϊκή Κομπανία» και τα «Παιδιά της Πάτρας» μετέτρεψαν σε γιορτές της χαράς τις δροσερές καλοκαιρινές βραδιές εκατοντάδων κατοίκων και επισκεπτών, ενώ τα ακούσματα από τις χορωδίες του Δήμου Αριστοτέλη αποτέλεσαν τη γέφυρα μετάβασης «από το λαϊκό στο έντεχνο», μια που η θερινή ακαδημία παλαιάς και παραδοσιακής μουσικής πήρε τη σκυτάλη της διοργάνωσης.
Πράγματι, από τις 17 μέχρι και τις 21 Ιουλίου η Μουσική Σχολή του Δήμου Αριστοτέλη διοργάνωνε κάθε βράδυ συναυλίες, master classes, εργαστήρια, music camps και μουσικές διαλέξεις, εστιάζοντας στην ανάδειξη της εξαιρετικής αυτής μουσικής μορφής και προβάλλοντας στην ιστορική πρωτεύουσα του Δήμου, την Αρναία και τους γύρω οικισμούς, μουσικές εκφράσεις, που ατένισαν την Ελλάδα στο χρόνο ως σύμβολο πολιτισμού και πνευματικής δύναμης. Στη συνέχεια η “Ορχήστρα Έντεχνης Μουσικής της Χαλκιδικής” πραγματοποίησε μουσικά σεμινάρια ενώ στις 26 Ιουλίου η ρεμπέτισσα Μαριώ έστειλε από τη Στρατονίκη το μήνυμα ότι οι λαϊκές μουσικές βραδιές επανέρχονται.
Πράγματι, στις 28 Ιουλίου ο Αλέξανδρος Μπέλλες στο Στρατώνι ξαναθύμισε σε εκατοντάδες επισκέπτες τα ακούσματα του μεγάλου Νίκου Ξυλούρη, ενώ στις 29 Ιουλίου πραγματοποιήθηκε κορυφαία μουσική συναυλία / αφιέρωμα στο Μίμη Πλέσσα με τους Δημήτρη Μπάση, Εύη Σιαμαντά, Κοκσάλ Φιντέ και Σπύρο Κλείσσα.
Οι χιλιάδες συμμετέχοντες σιγοτραγούδησαν μαζί με τους καλλιτέχνες μουσικές διαχρονικές επιτυχίες του μεγάλου δημιουργού, ο οποίος μετέτρεψε τον προαύλιο χώρο του πετρόκτιστου σχολείου (που φιλοξένησε την εκδήλωση) σε χώρο υποδοχής ενός συγκινητικού «πανηγυριού» επικοινωνίας και μουσικού διαλόγου.
Αθλητικό διάλειμμα στις μουσικές εκδηλώσεις αποτέλεσε η αθλητική κατασκήνωση ιστιοπλοΐας, η οποία πραγματοποιήθηκε στο Στρατώνι από τις 22 μέχρι και τις 26 Ιουλίου, συγκεντρώνοντας εκατοντάδες παιδιά από τη γύρω περιοχή, τα οποία – αφού παρακολούθησαν ιστιοπλοϊκά μαθήματα – επιβιβάσθηκαν σε σκάφη, πλέοντας στον Ακάνθιο Κόλπο και αποκομίζοντας πραγματική αθλητική εμπειρία ζωής!
«Τα Αριστοτέλεια» συνεχίζονται τον Αύγουστο με πολλές μουσικές, γαστρονομικές και κινηματογραφικές δραστηριότητες.