Αρχαίοι συγγραφείς όπως ο Διόδωρος και ο Πλίνιος αναφέρουν τη χρήση της φωτιάς σε μεταλλεία για την εξόρυξη των σκληρών πετρωμάτων, για παράδειγμα στα μεταλλεία χρυσού της Αιγύπτου, γεγονός που σημαίνει ότι πυράκτωναν με τη φωτιά το πέτρωμα και απότομα το έψυχαν με νερό. Έτσι, προκαλούσαν τη ρηγμάτωση του σκληρού πετρώματος, με αποτέλεσμα να ακολουθεί έπειτα η εξόρυξη με τη βοήθεια των εργαλείων. Ο τρόπος εξόρυξης με τη χρήση της φωτιάς σε πολλές περιοχές της Ευρώπης διατηρήθηκε έως και το 19ο αιώνα.

Η μέθοδος εξόρυξης με τη χρήση φωτιάς θα ήταν εφαρμόσιμη για την εξόρυξη μεταλλεύματος στην ύπαιθρο και πιθανόν να ήταν αποτελεσματική για μεταλλεύματα χρυσού σε πυριτικά σκληρά πετρώματα, παράλληλα με τη χρήση τρυπανιών. Για την εξόρυξη μεταλλευμάτων όμως σε διάφορα βάθη, η φωτιά θα ήταν επικίνδυνη και δύσκολη γιατί οι καπνοί της θα προκαλούσαν σοβαρά προβλήματα αερισμού για τους εργαζομένους. Στο Λαύριο δεν είναι σίγουρο εάν εφαρμόστηκε η μέθοδος της φωτιάς για την εξόρυξη των μεταλλευμάτων.